Mali

[marron]Het IFIC [2], dat weten we, stemt overeen met het pastoraal jaar van het PISAI dat erin bestond een vorming te geven als voorbereiding voor de moslimchristen dialoog. Het heeft zijn deuren geopend op maandag 15 oktober 2007 in de omheinde ruimte van het Centrum Geloof en Ontmoeting van Bamako in Mali. In juni 2017, vierde het IFIC het uitkomen van haar tiende promotie. De twaalfde promotie heeft haar studies begonnen sinds 8 oktober 2018. Er werden dan 13 studenten ontvangen.[/marron]

[marron]Het betreft hier een bouwwerf van vernieuwing en heropbouw, een bouwwerf dat moet onderzocht, verbeterd, beëindigd worden ; er moet ook vernieuwd worden. Wanneer men hoort spreken van een bouwwerf, dan denken velen meteen aan gebouwen die moeten opgericht worden. In ons geval, is het veel breder.[/marron]

[marron]Het I.F.I.C. (Institut de Formation Islamo-Chrétienne) is onder de verantwoordelijkheid geplaatst van de Missionarissen van Afrika.

De cursussen worden gegeven door een gespecialiseerd professorenkorps. De professoren, die allen gediplomeerden zijn van het PISAI in Rome, verbinden een diepe kennis van de islam met jaren pastorale ervaring op verschillende terreinen in West Afrika.

Daar het I.F.I.C. gevestigd is in Bamako, genieten de mannelijke en vrouwelijke studenten eveneens van conferenties die elke maand gegeven worden in het ‘Centrum Geloof en Ontmoeting’ en deze conferenties snijden transversale thema’s aan die betrekking hebben met de godsdiensten die aanwezig zijn in Mali : de islam, het christendom en de traditionele Afrikaanse godsdienst.[/marron]

[bleu marine]ROME, vrijdag 26 oktober 2012 (ZENIT.org)[/bleu marine]

[marron] – Terwijl het extremisme zich verspreidt in Mali, moedigt P. Balas de christenen aan”de kalmte te bewaren, mensen van vrede en van dialoog blijven, niet toegeven aan de sirenes van het extremisme, de hoop bewaren”. Vandaag, zo stelt hij vast, “is weerkeren tot de vrede en de geest van welwillendheid een ware uitdaging”. Hij beschouwt dat zijn leer ook te zien met zijn daden: P. Balas heeft er inderdaad voor gekozen “bij hen te blijven”, “dezelfde bedreigingen op zich te nemen als de bevolkingen” waarmee hij leeft.

P. Laurent Balas, 48 jaar, is Witte Pater, tegenwoordig in Mali. Gij roept de geweldige beroeringen op die zijn land doen daveren sinds de komst van de islamisten in het noorden – dat alle christenen er de vlucht hebben moeten nemen – in een onderhoud uitgegeven door Aide à l’Eglise en détresse (Hulp aan de Kerk in nood). De Kerk van Mali “geniet van een groot aanzien” zo preciseert hij elders, zij is “gekend en gerespecteerd heel wat boven de 2 % die zij vertegenwoordigt in de bevolking” want zij heeft altijd “bijgedragen tot de ontwikkeling van de scholen en de dispensaria”.[/marron]

[marron]Overal komen wij die kleine bedelaars met hun conserven-blikje tegen: aan de verkeerslichten, ofwel tegen elkaar gedrumd onder de stalletjes op de markten van onze Afrikaanse steden, vuil, met wonden overdekt en in lompen gehuld.[/marron] [vert]Dat zijn de straatkinderen van Afrika.[/vert]

[marron]Er is een confrater die me voortdurend eraan herinnert “dat men niet moet doen en handelen, dat is activisme; dat men geen dingen moet bezitten en middelen hebben, dat is materialisme; en dat het activisme en het materialisme niet goed zijn voor de missie: want dat geeft een gevoel van macht en dwingt ons om resultaten te boeken. Maar om een goede missionaris te zijn, moet men bij de mensen zijn! Gewoon [bleu]aanwezig zijn[/bleu].”[/marron]