missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Pasen 2010

De toekomst van Thembalabasha

Philippe Docq
donderdag 22 april 2010 door D.F. (Vertaling), Ph. Docq, Webmaster

Gelukkige Paastijd

Ik wens u allen een zeer gelukkige Paastijd. Christus is uit de doden opgestaan en heeft ons meegenomen om met hem de vrijheid van de kinderen van God te ontvangen. Vrijheid van alles wat de “wereld” elke dag weer uitvindt om ons af te leiden van onze ware roeping: de wereld opbouwen waarvan God droomt, een wereld van respect en vriendschap, van vrede en rechtvaardigheid, waarin elkeen de andere zal erkennen als kind van God – kind van het Leven, als je verkiest – en zijn talenten zal kunnen ontplooien die hij gekregen heeft om te wereld te herscheppen.

Midden al de tegenstrijdige inlichtingen, blijf ik nederig verbonden met Christus en met de Kerk, waarvan de eerste en enige taak erin bestaat Hem als levend en handelend te verkondigen midden de mannen en vrouwen van vandaag die zich willen openstellen voor zijn genade.

Korte tijd na mijn terugkeer uit vakantie, heeft de overste van de Witte Paters in Zuid Afrika me een bijzondere vraag meegedeeld die gekomen was van onze Algemene Overste in Rome. Hij legde me uit dat het vormingscentrum van de Witte Paters in Merryvale (Bisdom Durban - Kwa Zulu Natal - Zuid Afrika) iemand nodig had die er zou zorgen voor de vorming samen met twee andere confraters, want de huidige derde werd in juni gevraagd rector te worden van een ander vormingscentrum in Kinshasa.


Onze vorming duurt 10 jaar na de middelbare studies (3 jaar filosofie, één geestelijk jaar of noviciaat, twee jaar stage en tenslotte, vier jaar theologie).Merryvale is één van de centra van deze laatste etappe van de vorming (de vier jaar theologie). Dit centrum werd twee jaar geleden geopend en ontvangt vandaag een tiental studenten, bijna allemaal Afrikanen (spijtig genoeg geen enkele Zuid Afrikaan). Maar het zal uiteindelijk 45 studenten kunnen ontvangen. Zij studeren in het Cedera, een theologisch consortium waaraan verschillende religieuze instellingen deelnemen evenals de verschillende bisdommen van Zuid Afrika.

Ge kunt het vervolg al vermoeden… De Algemene Overste heeft me gevraagd die confrater te vervangen die naar Kinshasa vertrekt. Ik zou eveneens de verantwoordelijke worden van een parochie dicht bij Merryvale, in een township, om aan de studenten een plaats te bieden waar zij, gedurende de weekends, in praktijk kunnen brengen wat ze in de week leren.

Ik verwachtte me helemaal niet aan een dergelijke vraag.

  • Ik ben goed gerijpt als priester in Lenasia, waar ik de ervaring opdeed van wat wellicht het beste is als samenwerking met de leken, maar ook met wat het slechtste is wat de tegenkanting is vanwege andere leken. Maar, in het algemeen, voel ik me goed in Lenasia, ook al zijn de uitdagingen hier zeer frequent. -* En wat zou er gebeuren met mij project indien ik hier zou weggaan? Minder dramatisch, maar waar toch rekening moet mee gehouden worden, is mijn functie van deken en mijn rol als nationale aalmoezenier van de vereniging “Youyh Encounter Spirit”.
  • Een belangrijke uitdaging is ook de Zulu taal. Want de Mis in die taal zeggen en deze bij gelegenheid gebruiken tussenin twee zinnen in het Engels is één zaak, maar helemaal in het Zulu functioneren in een parochie, die wellicht niet veel Engels kent, is nog een andere.

Terwijl ik dat alles aan ’t overwegen ben, heeft mijn instinct me ertoe gebracht te begrijpen dat de vraag van mijn oversten een groter belang voorstelde voor de Missie, en ik heb die benoeming dan ook aanvaard voor januari 2011. Ik heb bijna zes jaar in Lenasia doorgebracht en de verzekering dat een confrater me hier zal komen vervangen geeft me innerlijke vrede. Wat mijn project betreft, het was in elk geval tijd na te denken over de toekomst, want economisch gezien, zou het ongetwijfeld nooit leefbaar worden.

In het ontvangstcentrum van Thembalabasha, heb ik dus geen enkele “nieuwe” aanvaard ondanks de mogelijkheden en de aanvragen. Het is niet denkbaar een project verder te zetten als ik me op 500 kilometers daar vandaan bevind. De problemen zijn te frequent, de resultaten te moeilijk te bekomen, en de opvoeders te zwak. De economische situatie van het land is op een dramatische wijze aan ’t veranderen. De prijs van het openbaar vervoer is zopas met 75% gestegen, de prijs van de elektriciteit en van het water zal binnen de twee jaar verdubbelen (onlang nog een verhoging van 33%), de voelbare stijging van de brandstof heeft meteen een schrikwekkende stijging meegebracht in de voedingssector, de gebeurtenis van de Mundial 2010 zal ook een stijging van de prijzen teweegbrengen in alle sectoren…

Op politiek vlak, is de onrust, die reeds een hele tijd bestond, zich aan ’t polariseren op het terugkerend racisme, gesteund door politieke figuren die hoog aangeschreven staan bij de zwarte bevolking.

De jongeren van het centrum worden niet beschut tegen een dergelijke propaganda en zij hebben de rijpheid niet om het onderscheid te maken.

Over de toekomst van Thembalabasha is nog geen definitieve beslissing genomen.

- Maar wat wellicht zal gebeuren is dat dit ontvangstcentrum zal gesloten worden en de zeven jongeren, die er nu nog zijn, zullen geleidelijk teruggeplaatst worden in hun respectieve families.
- De opvoedster zal regelmatig hun vooruitgang blijven volgen en zal de nodige economische noden evalueren om hun studies verder te zetten.
- Voor zover mogelijk, zal ik de kosten voor het onderwijs blijven betalen (schoolgeld, uniformen, benodigdheden, vervoer, schoolreizen), evenals een bijstand voor de voeding van degenen die er werkelijk nood aan hebben.
- Misschien zal het vormingscentrum van Thembalabasha fusioneren met een ander project dat zich met kinderen bezighoudt waarvan de ouders slachtoffers zijn van Aids. Voor het ogenblik voedt dit project ongeveer 200 kinderen en jongeren en volgt het ook hun schoolopleiding.
- Het centrum zou ook een plaats kunnen worden waar leerlingen van het middelbaar onderwijs komen studeren. Velen van hen hebben immers geen plaats in het squatter kamp waar ze, na de school, kunnen komen studeren. Zij hebben geen toegang tot Internet en dat terwijl de scholen meer en meer beroep doen op deze technologie, zonder er toegang toe te bieden.


 Intussen, zijn er vele vrienden die mijn projecten economisch en door hun gebed blijven steunen. Ik bedank hen hiervoor van harte.
 

Een heel bijzonder woord van dank aan de Sint Paulus parochie van Waterloo die me als missionaris hebben aangenomen. Dank ook aan de zes moeders die een concert georganiseerd hebben ten bate van Thembalabasha, dank aan Jean-Philippe om de marathon van Parijs te lopen voor mijn projecten.
 

Neemt u het me niet kwalijk dat ik zo zelden wat nieuws zend. De tijd loopt te snel en de weinig vrije tijd waarover ik beschik dient gewoonlijk om mijn batterijen wat op te laden.
 
Aanvaardt al mijn vriendschap.

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 255 / 1154814

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Zuid Afrika   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License