missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Paul Geers

mercredi 24 février 2021 par Webmaster2

[bleu marine]Van 8 tot 30 december 2020 verbleef onze confrater Paul Geers in het Sint-Janshospitaal te Brugge en onderging een zware chemotherapie. Hij overleed op woensdagavond 13 januari 2021.[/bleu marine]

Paul werd geboren te Brugge op 2 juni 1931. Zijn lagere en middelbare studies deed hij in het Sint-Lodewijkscollege van zijn geboortestad. In september 1951 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout. Na het noviciaat te Varsenare deed hij zijn studies theologie te Heverlee, waar hij op 6 juli 1957 zijn missionariseed aflegde en op Pasen 6 april 1958 priester werd gewijd. Opgeruimd karakter, optimist, altijd goedgezind. Nooit verlegen om een goeie mop. Vlot in omgang. Evenwichtige persoonlijkheid met de nodige doortastenheid, “sait être sérieux en souriant, et constructif”. Soms wat lichtgeraakt… In het laatste jaar vroeg hij Noord-Afrika.

In september van datzelfde jaar 1958 begint Paul – hij is de eerste niet-Fransman WP in Tunesië - als econoom en professor in het “Lycée agricole de Thibar”, waarmee de Witte Paters van start gaan in de gebouwen van het oude scholasticaat. Ter herinnering : Tunesië is onafhankelijk sinds 1956 en het zijn nog moeilijke jaren vol spanningen De 30 eerstejaars beschouwden de paters in het begin als “vervloekte christenen”, maar draaiden vlug bij door de familiegeest die confraters wisten te scheppen. Van 1959 tot 1961 studeert Paul in Tunis aan de Manouba (Institut pontifical des études arabes), waar hij Arabisch leert lezen en schrijven. In 1961 wordt hij professor aan de secondaire school El Menzah, gerund door de Witte Paters te Tunis. Vanaf 1965 is hij er directeur, maar als de staat enkele jaren later de nodige diploma’s eist, wordt Paul zonder problemen terug gewoon professor.

In juli 1969 wordt El Menzah gesloten. Om het bekomen van de jaarlijkse werkvergunning te verzekeren, heeft Paul ondertussen ter plaatse een licenciaat in “Gestion et Marchés internationaux” behaald ; de meeste professoren kwamen uit Lausanne, anderen uit Turijn. Een sociëteit die het toerisme wil ontwikkelen, biedt Paul een directieplaats aan. Zo begint Paul zijn ‘carrière’ als “coopérant” in verschillende sectoren van de nationale economie. Hij is de Sociëteit dankbaar dat ze de confraters verdedigde tegen de bisschoppen, die hen in een parochie wilden plaatsen met enkel buitenlandse gelovigen. Paul gaat meer en meer werken in dienst van het ministerie van economie. Hij wordt er vaak de vertrouwensman van zijn islamitische collega’s. Jacques Remy, regionaal, noemt hem een “prêtre-fonctionnaire dans un service d’administration”, maar voegt er aan toe dat zijn werk hem in contact brengt met zeer veel Tunesiërs. “Andere religies hebben mij veel bijgebracht over het leven met andersdenkenden. Wij hebben niet het monopolie op de eeuwige waarheid”, getuigt Paul. In september 1979 wordt hij regionaal benoemd en zijn eerste mandaat wordt gevolgd door een tweede. Hij valt vooral op door zijn beminnelijkheid, zijn begrip en zijn mensenkennis.

In 1988 werkt Paul bij het Centre d’Etudes de Carthage, met andere woorden de bibliotheek van de universiteit. Tot hij in 1990, na het overlijden van Mgr. Callens op 19 augustus, tot diocesaan administrateur “sede vacante” wordt benoemd. De Kerk in Tunesië telt dan een vijftigtal priesters, zowat 170 zusters, alsook lekehelpers die zich allemaal ten dienste stellen in het onderwijs, de gezondheidszorg, gehandicaptenzorg en ontwikkelingswerk. Het blijft, geeft Paul toe, “een bescheiden aanwezigheid van de Kerk zonder veel tastbare resultaten”. Eens formuleerde hij de aanwezigheid van de missionarissen kernachtig als volgt : “Hier kan men zijn valies maken of op God vertrouwen.”
In juni 1992 wordt Mgr. Fouad Twal van het Latijns patriarchaat Jeruzalem (maar geboren te Mabada in Jordanië) tot bisschop van Tunis benoemd. Rome vraagt aan Paul om als vicaris-generaal de bisschop in te wijden in dit voor hem nog onbekend land. In datzelfde jaar wordt hij voorzitter van het Studiecentrum van Carthago, een niet-gouvernementele organisatie. Op 28 november 1994 wordt hij “Ereprelaat van Zijne Heiligheid” et draagt dus voortaan de titel van Monseigneur. Een jaar later, op 6 maart 1995, krijgt hij eveneens een Belgische onderscheiding : Ridder van de Kroonorde. Sinds 1995 is Paul ook vice-voorzitter van de vereniging “Es Salem”, gesticht door de Zusters van Sion, die economische en sociale ontwikkeling voor de jeugd nastreeft.

In januari 2003 ontvangt hij zijn laatste benoeming op Tunesische bodem : pastoor van La Goulette, waar ook de haven van Tunis bijhoort. Tijdens een verlof in België in 2006 had hij Luc Lefief, provinciaal, terloops toevertrouwd dat hij wellicht rond zijn jubileum van vijftig jaar priesterschap definitief naar België zou komen. In juli 2007 vraagt Luc dan ook aan de provinciaal van de Maghreb de benoeming van Paul in België. Hij zoekt inderdaad een vervanger voor Frans Devillé als overste van de Linthoutstraat. Pater regionaal van de Maghreb, Francisco Donayre, schreef : “Paul gaat een grote leegte nalaten, die we niet kunnen opvullen. Wat hij kon doen vraagt een zeer lange aanwezigheid in het land.”

In juli 2008 komt Paul dus in België toe en in november wordt hij verantwoordelijke van ons onthaalhuis in Brussel. In principe verwachtte men ook meer van hem. Luc Lefief schreef : “Daar komt nog bij dat wij in Brussel absoluut een confrater nodig hebben die de relatie met de islam kan opvolgen. Wij hebben hier ook het instituut El Kalima, gesticht door een WP, waarin sinds jaren geen confrater meer aanwezig is.” Paul is een zeer goede en attente overste voor zijn confraters van de Linthoutstraat en zeer gastvrij voor de andere gemeenschappen van Brussel en voor de bezoekers. Zijn inleving in de Brusselse moslimwereld is minder evident. De samenwerking met El Kalima is geen succes. Paul geeft wel enkele geapprecieerde conferenties, schrijft enkele artikels… Zijn interesse voor de Arabische wereld blijft totaal, maar de islam in Brussel is zo divers… Hij schrijft : “Wat de moslimwereld en in het bijzonder de Arabische wereld heden ten dage beleeft is geenszins een lente, maar een tragedie. En hierin bestaat de tragedie :”De islam verloor zijn streng behouden identiteit en geen enkel gezag is nog in staat te bepalen waarin de “echte” islam bestaat”.

In 2014 volgt hij nog de overgangssessie 60+ te Rome. In februari 2016 neemt hij zijn intrek te Varsenare, vlak bij zijn geliefde Brugge. Hij blijft een lieve man, een gezellig confrater en vooral een dankbaar man : “Dank voor de moslims met wie ik geleefd heb. Ze hebben me verplicht nederigheid te leren.” - “Dank voor de moslims die me doen ontdekken hebben dat ik de waarheid niet bezat, dat zij ook de waarheid niet hadden, en dat God de waarheid is”.

Jef Vleugels

De uitvaartliturgie vond omwille van de coronaomstandigheden plaats in beperkte kring op dinsdag 19 januari 2021 in onze kapel te Varsenare om 10h30, gevolgd door de teraardebestelling ter plaatse.


Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 496 / 1152668

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License