missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Ghislain Jageneau

samedi 12 août 2017 par Jef Vleugels
  In het rusthuis Sint Jozef te Munsterbilzen is onze confrater
 
Ghislain Jageneau


op 10 augustus 2017 na enkele weken palliatieve assistentie overleden.

Ghislain werd op 31 oktober 1923 geboren te Diependaal in de provincie Limburg. Zijn familie maakte deel uit van de hogere bourgoisie, vader was notaris. Na de lagere school in zijn geboortedorp volgde hij de Grieks-Latijnse humaniora in het Sint Jozefskollege te Hasselt. Zijn roeping leek niet zo evident : benedictijn en meer contemplatie ? jezuïet en meer intellectueel werk ? of missionaris ? In 1941 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout, deed vervolgens het noviciaat te Varsenare en zijn studies theologie te Heverlee, waar hij op 5 april 1947 zijn missionariseed aflegde en op 29 maart 1948 priester werd gewijd.

Zijn professoren beschrijven Ghislain als eerder lymfatisch en zonder veel enthousiasme. Eerder wat oppervlakkig, alhoewel nogal kritisch. Hij is verstandig, heeft een klare geest, maar is zeker geen leiderstype. Zijn confraters appreciëren hem, hij is minzaam, joviaal, aangenaam in omgang. Zijn opvoeding in het milieu van de gegoede burgerij valt op. Hij is gehoorzaam en eenvoudig maar het mangelt hem aan realiteitszin. Hij heeft ook wel een hoge dunk van zichzelf. Zijn roeping wordt zeker niet in vraag gesteld.

Benoemd voor het ’Vicariat de Baudouinville’, vertrekt hij op 5 oktober 1948 met Sabena en wordt econoom en directeur van de lagere school - ’degré sélectionné ! - te Sola, met inbegrip van een internaat van een 200 leerlingen. In september 1953 wordt hij professor benoemd op het kleinseminarie te Lusaka voor de poësis en de retorika ; in 1957 wordt hij er directeur. Pater Hellemans, regionaal, heeft er alle vertouwen in. Pater Hoste, nieuwe regionaal, schrijft : "Een kalme man met gezag. Dringt zich helemaal niet op". Tijdens zijn eerste verlof in 1958, neemt hij deel aan de grote retraite te Mours. Hij keert terug als rector naar het kleinseminarie en verhuist mee als dit laatste in september 1962 wordt overgeplaatst naar Kapulo. Hij legt zich toe op zijn werk en heeft zijn ploeg van professoren goed in handen. Ooit zei Ghislain over zijn taak : "Een goede opvoeder moet een strenge hand bezitten, een klare geest en een warm hart". In september 1964 wordt hij pastoor benoemd van Boudewijnstad (Kirungu) en in augustus 1966 secretaris-kanselier van de bisschop, Mgr. Morlion. Hij zal die taak blijven vervullen onder diens opvolger, Mgr. Mulolwa, tot zijn verlof in 1972.

Na zijn verlof verhuist Ghislain naar de prokuur van Kalemie, want hij is regionaal assistent benoemd voor Shaba. De benoemingen volgen zich op : in februari 1976 is hij een tijdje onderpastoor van Christ-Roi te Kalemie ; in oktober 1976 keert hij terug naar Kirungu als pastoor. Begin 1979 komt hij om gezondheidsredenen naar België. In oktober 1979 wordt hij belast met de geestelijke begeleiding van de ’Coordination diocésaine des Ecoles Conventionnées Catholiques’, taak die hij uitoefent vanuit Lubuye. Begin 1983 doet de Belgische provinciaal, Jan Lenssen, een poging om Ghislain te strikken als overste en secretaris van het provincialaat in de Charles Degroux. Zonder succes. De regio Sud-Est heeft al genoeg confraters geleverd, wordt hem geantwoord. Eind 1981 is Ghislain onderpastoor van Christ-Roi, van waaruit hij in 1984 ook als deken van Kalemie fungeert. In die periode maakt hij de mislukte rebellie in de streek van Moba mee, die gewelddadig door het nationaal leger wordt terneergeslagen. Ghislain schrijft aan vrienden en weldoeners : "Een militaire bezetting is verre van een zegen ! De taal van het geweer heeft het laatste woord : iedereen wordt als vijand aanzien, lijsten van verdachten worden opgesteld, vele wraakacties worden ondernomen, huizen en dorpen worden afgebrand. Plunderingen, geldafpersingen, slagen zijn dagelijks brood". Kalemie wordt ook getroffen. In september 1989 wordt Ghislain diocesaan econoom van het bisdom Kalemie-Kirungu en vestigt zich in de Prokuur.

Een grote verandering doet zich voor in 1991. Ghislain wordt naar het aartsbisdom Lubumbashi verplaatst. Jo Le Nigen schrijft in Tous ensemble : "Lorsque l’avion s’est envolé le 12 octobre, les lumières scintillaient déjà sur la ville de Kalemie… A son bord, un homme avait certainement le cœur gros : le Père Ghislain Jageneau qui a donné 43 ans de sa vie au service du diocèse de Kalemie-Kirungu." Ghislain komt in Likasi toe op 15 oktober en ondervindt er in de stad de naschokken van de plunderingen, maar de christenen verdedigen met veel moed hun paters en zusters. "Alles draait wat langzamer en we vermijden ’s avonds buiten te komen", schrijft hij.

Voor Ghislain begint nu een nieuwe en zeer vruchtbare periode. Hij zal zich ontpoppen als een sociaal zeer bevlogen man. Hij wordt pastoor van Kanona. In 1997 verschijnt zijn eerste Calendrier agricole, gepubliceerd door de ngo Shalamo van Likasi in het Frans en het Swahili, met voor iedere maand langbouwkundige gegevens en raadgevingen, alsook een ’calendrier de semis pour le Sud-Katanga’ en de meteorologische gegevens. In 2004 worden daarvan duizend exemplaren per taal gedrukt. Na zijn verlof in 1997 verhuist Ghislain naar Maison Kaoze. In 1998 verschijnt zijn eerste brochure "Eglises, sectes et mouvements néo-religieux" (99 blz.) ; twee andere delen zullen volgen. In datzelfde jaar viert Ghislain zijn jubilee van vijftig jaar priester en missionaris in Congo. Bij die gelegenheid schrijft hij : "Voor mij is er geen hemel zonder aarde. Het Rijk Gods dat wij preken begint reeds op deze aarde, in de harten maar ook met de verbetering van de bestaansvoorwaarden van alle mensen... De strijd tegen de armoede, de ziekten, de onwetendheid is een bekommernis van elke missionaris." In 2001 publiceert hij "Bref aperçu du droit congolais" (79 blz). Hij wordt in 2004 belast met de parochie van Sint-Kizito, een buitenparochie op zeven kilometer. Hij is voor de confraters ook een beetje de ’procurator’ die voor hen allerlei documenten bekomt. "L’essentiel du code de la route", een mooi geïllustreerde brochure (Mediaspaul), verschenen in 2004, vervolledigt zijn bijdrage tot de opvoeding van de gewone volksmensen. In 2005 maakt hij nog de verhuis mee van Maison Kaoze naar de Avenue Kasaï. In 2007 werkt hij zijn reeds vermelde godsdiensttrilogie af over het christianisme, het jodendom, de islam en de oosterse godsdiensten. Hij eindigt zijn verblijf in Congo als aalmoezenier van het SNCC (Société Nationale des Chemins de Fer)-hospitaal en de universitaire klinieken. In juli valt Ghislain zwaar ziek, zodat men zelfs betwijfelt of een tranfert naar België wel mogelijk is. Intussen wordt hij verzorgd in de kliniek van de Salezianen. Hij vertrekt op 7 juli 2007. Hij is bijna 85…

Hij zal nog 10 vredige jaren doorbrengen in het Woon- en Zorgcentrum Sint-Jozef te Munsterbilzen. Steeds blijgezind, vaak een oud melodietje neuriënd, maar meer en meer verloren in zijn eigen wereld.

  De uitvaartliturgie zal plaats hebben in de kapel van het W.Z.C. Sint Jozef, Appelboomgaardstraat 8, 3740 Munsterbilzen op donderdag 17 augustus om 10.30 uur, gevolgd door de teraardebestelling in het familiaal graf te Diepenbeek.

Concelebranten brengen albe en witte stola mee.

 

 
Jef Vleugels           
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 897 / 1152668

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License