missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Jan Knoops

jeudi 23 mars 2017 par Jef Vleugels
  Na een lange ziekte is onze confrater
 
Jan Knoops


dinsdagmorgen 21 maart 2017 in het W.Z.C. Sint-Jozef te Munsterbilzen zachtjes overleden.

Jan werd op 20 oktober 1931 geboren te Opglabbeek in de provincie Limburg. Hij volgde de Grieks-Latijnse humaniora in het Kleinseminarie van Sint-Truiden. In september 1952 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout. Zijn broer Piet was reeds in 1947 als Witte Pater naar Congo vertrokken. Jan deed zijn noviciaat te Varsenare en zijn theologische studies te Heverlee. Op 6 juli 1957 legde hij zijn missionariseed af en op Pasen 6 april 1958 werd hij priestergewijd te Heverlee door Mgr. Daubechies. Professoren en verantwoordelijken onderlijnen Jans schuchterheid ; hij is niet erg spraakzaam ; zeer bescheiden, van nature kalm en bedachtzaam. Bovennatuurlijk en altijd goedgezind : Jan straalt een stille blijheid uit. Hij is geen grote intellectueel, maar wel een standvastig werker. In gemeenschap is hij toegewijd en fijngevoelig. Als benoeming vraagt en krijgt hij Congo, zijn broer achterna.

Op 15 april 1959 vertrekt Jan naar Bukavu, waar hij in Kabare wordt benoemd. Zijn broer Piet, een tiental jaren ouder, werkte in hetzelfde bisdom. Jan zag op naar zijn broer voor wie hij een grote bewondering koesterde. De benoemingen volgen zich op : in 1961 Katana, dan terug naar Kabare en weer terug naar Katana (Fomulac), maar deze keer om gezondheidsredenen (onverklaarbare hoofdpijn en koorts). Jan werd vooral geprezen voor zijn vormingswerk bij de catechumenen. Na zijn eerste verlof in België, keert Jan terug naar Kabare. In september 1967, tijdens de rebellie van de Mulelisten, verblijft hij een jaar te Mweso in het bisdom Goma. Terug in het bisdom Bukavu, wordt hij onderpastoor in Baghira. In 1970 neemt hij deel aan de grote retraite in Villa Cavaletti, wordt dan vervolgens onderpastoor en pastoor Ciherano, daarna pastoor in Murhesa. Het was ondertussen opgevallen dat Jan veel aanleg had voor praktische zaken. Men vertrouwde hem dan ook graag het economaat toe van de gemeenschap. Op vele plaatsen verbeterde hij de gebouwen en de moestuin van de parochie. Op velden van de parochie deed hij proeven met nieuwe culturen, om andere sojabonen ingang te doen vinden bij de bevolking. Met succes.

Na zijn deelname aan de sessie/retraite te Jeruzalem in 1983, maakt Jan deel uit van het stichtingsteam van de parochie Mubumbano. Hij zal er een tiental jaren werkzaam zijn en er zich ontpoppen als een onevenaarbare bouwheer en ondernemer. Hij bouwde er zowat alles : het woonhuis, de scholen, het dispensarium. Van heinde en ver is men zijn ‘meesterwerk’, de kerk van Mubumbano, komen bewonderen. Gaandeweg is hij de grote bouwer van het bisdom geworden : woonhuizen, soms hele scholen, kerken en succursalen werden onder zijn leiding gebouwd.

Zijn faam verspreidt zich buiten de grenzen van het bisdom. In 1998 et 1999 bouwt Jan in het bisdom Kalemie voor de parochies Christ-Roi en Lubuye. Terug wordt op hem beroep gedaan voor de modernisering van Burhiba.

Jan wist dat niets zo belangrijk was voor de ontwikkeling en de gezondheidszorg van de bevolking dan te beschikken over drinkbaar water. Zijn creativiteit en zijn technische handigheid lieten hem toe op dat gebied prachtig werk te verrichten : hij legde waterleidingen aan voor grotere centra en bracht bronwater, vaak gewoon door gravitatie, in het bereik van grote delen van de bevolking.

De laatste jaren van zijn leven in Afrika heeft Jan zich uiterst verdienstelijk gemaakt bij de de zusters ‘Filles de la Résurrection’, die zuster Hadewijch van de Zusters van het H. Graf van Turnhout stichtte in samenwerking met pater Werenfried van Straaten van Kerk in Nood. Broer Piet was vanaf de stichting hun eerste aalmoezenier geweest en werd erkend als de geestelijke vader van de congregatie. Jan heeft verschillende kloosters voor de snel groeiende congregatie gebouwd en was vaak bezig met het onderhoud of de uitbreiding van hun bestaande huizen. De laatste jaren stond hij de zusters bij die de stichting begonnen waren in het naburige bisdom Kindu, toevertrouwd aan de pastorale zorg van onze confrater Mgr. Willy Ngumbi. Daar is Jan erin geslaagd een waterputsysteem op punt te stellen, uitsluitend opgebouwd uit lokaal materiaal, om het water uit diepe putten op te halen. Een technisch hoogstandje !

Op 28 november 2015 wordt Jan geveld door een hartinfarct en is half verlamd. Repatriëring is onvermijdelijk. Volgens de provinciaal van de PAC (Province d’Afrique Centrale) zou het definitief zijn. Het was voor niemand een geheim dat Jan wilde sterven in Congo en naast zijn broer worden begraven. Het viel hem ook ontzettend moeilijk te aanvaarden dat hij enkele beloofde waterputten niet zou kunnen verwezenlijken...

In februari 1916 neemt hij zijn intrek in onze gemeenschap van het Woonzorgcentrum te Munsterbilzen. Daar kent hij hoogten en laagten, goed omringd door familie en confraters, maar takelt toch stilletjes af.

Een trouwe dienaar van de Heer heeft zijn taak volbracht en is heengegaan. Hij ruste in vrede.

  De uitvaatliturgie zal plaatsvinden in de parochiekerk van Sint-Lambertus, Kapelstraat te 3660 Opglabbeek op zaterdag 25 maart om 10.30 uur, gevolgd door de teraardebestelling te Varsenare.
Concelebranten brengen albe en witte stola mee.

Gelieve Bob Gaul te verwittigen van uw aanwezigheid.
 

 
Jef Vleugels           
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 735 / 1152668

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License