missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Leo Missinne

mardi 21 février 2017 par Jef Vleugels
  Vrijdagavond 18 februari 2017, omstreeks 23 uur is onze confrater
 
Leo Missinne


moegestreden maar vredevol overleden.

Leo werd geboren te Kortemark, in de provincie West-Vlaanderen. Hij volgde de Oude Humaniora in het Kleinseminarie van Roeselare, waar hij lid en ook leider was van de KSA (Katholieke Studenten Actie). Eén van zijn broers was Scheutist. In september 1948 trad Leo binnen bij de Witte Paters in Boechout. Na het noviciaat te Varsenare, volgden de theologische studies te Heverlee, waar hij op 19 juli 1952 zijn missionariseed aflegde en op 5 april 1953 priester werd gewijd. Zijn professoren beschrijven Leo als een goed mens, delicaat in omgang, toegewijd en godvruchtig. Hij heeft een nerveus en sentimenteel temperament, is overgevoelig en ook wat timide ; hij heeft nood aan genegenheid, maar is anderzijds zeer persooonlijk in zijn opvattingen en kritisch ; sommigen vragen zich af of zijn uiterlijk perfecte gehoorzaamheid ook innerlijk zo totaal is. Hij is zeer belezen en houdt van studie. Men vraagt hem dan ook verder te studeren.

Hij behaalt in 1957 aan de universiteit van Leuven een licentie in Psychologische en Opvoedkundige Wetenschappen, met een thesis over de Franse pedagoog Joseph Jacotot. Tijdens de vakanties werkt Leo voor Oostpriesterhulp, in vluchtelingenkampen te Berlijn en Hamburg, waar hij zowat de rechterhand is van de Spekpater, Werenfried Van Straaten. De miserie die hij daar zag was onbeschrijfelijk en raakte hem diep. Een lang interview van Leo verscheen in De Standaard over Kerstmis 1955 te Berlijn...

Op 4 november 1957 neemt Leo het vliegtuig richting Bukavu. Hij geeft les in de normaalschool van Bobandana (Goma). Hij blijft er twee jaar. In zijn brieven drukt hij het verlangen uit zijn universitaire studies verder te zetten, maar de oversten van de Sociëteit zien er het nut niet van in. Leo voelt zich onbegrepen. Van 1959 tot 1960 is hij werkzaam te Nyakariba en te Masisi ; in september 1960 wordt hij in de normaalschool van Jomba benoemd. Ondertussen doet hij opzoekingen, bij voorbeeld aangaande de opvoeding in het oude koninkrijk Congo en het ouder worden in de Bakongo-cultuur. De moeilijkheden rond de onafhankelijkheid verplichten hem, zoals vele anderen, in 1961 Congo te verlaten.

Met toelating van de oversten keert hij terug naar de Vital Decosterstraat te Leuven. In 1964 behaalt hij zijn doctoraat in Opvoedkunde met als thesis Joseph Jacotot en zijn Methode van het Universeel Onderwijs. Bijdrage tot het Geschiedkundig Onderzoek betreffende zijn Leven, zijn Werk, zijn Postulaten, zijn Ondergane en Uitgeoefende Invloeden (1963, 2 delen).

Op 1 juli 1965 vertrekt Leo terug naar Congo om les te geven aan de Universiteit van Lovanium (Kinshasa). In 1968 wordt hij er dekaan van de faculteit van Pedagogie en Psychologie. Zijn werk bracht hem in nauw contact met verschillende ministers van de regering Mobutu, waarin oud-studenten van hem hoge functies uitoefenen. Het waren wel moeilijke jaren. Rellen met dodelijke afloop teisterden de campus. Hijzelf werd een tiental dagen gegijseld door rebellerende troepen te Kisangani, waar hij naartoe was gestuurd om toe te zien op de universitaire examens. In 1971 verlaat hij overhaast Kinshasa.

Leo had recht op een sabbatjaar. Hij trekt naar de Verenigde Staten, naar de University of Nebraska at Omaha, een Staatsuniversiteit, waar hij als enige en eerste katholieke priester doceert ; hij is ook medepastor in de parochie en geestelijk directeur van de Sisters of Saint Mary. Kinshasa reageert niet op zijn vraag naar een eventuele terugkeer ; zijn faculteit is trouwens naar Kisangani overgebracht en een Congolese vervanger benoemd. Leo verlangt een oplossing op lange termijn ; hij wil Witte Pater blijven, maar stelt zich tegelijkertijd zeer onafhankelijk op. Rome geeft zijn akkoord maar beslist dat Leo deel zal blijven uitmaken van de Belgische Provincie (het is maar in 1985 dat hij officieel lid zal worden van de Provincie van de Verenigde Staten).

In de Verenigde Staten begint dan voor Leo de meest vruchtbare periode van zijn leven. In Omaha, waar hij werkt van 1971 tot 1993, bouwt hij mee het nieuwe departement gerontologie uit, die de psychologische, sociale et biologische aspecten van het ouder worden bestudeert. Leo groeit uit tot een alomgekend deskundige. Hij is ook visiting professor aan de University of Southern California en gastspreker of workshop-leider in universiteiten over heel de wereld (China, Japan, Canada, Frankrijk, Nederland, België...). Hij bestudeert vooral de problemen bij het ouder worden, onder andere het mentaal en geestelijk gezond blijven, de evolutie van de zin van het leven en het onvermijdelijke lijden, vragen omtrent het met pensioen gaan, onder andere bij priesters... Hij publiceert verschillende boeken, waaronder het in vele talen vertaalde “Leven toevoegen aan de jaren. Over ouder worden.” Een hondertal artikels verschijnen van zijn hand, en hij gaf meer dan 200 conferenties en workshops. Hij krijgt verschillende internationale onderscheidingen, onder andere de Excellence in Teaching Award van zijn universiteit (1990).

In 1993 bereikt Leo de ouderdom van het emeritaat en op 1 oktober 1993 komt hij definitief naar België terug. Hij wordt directeur van de Zusters van Maria (van Ingelmunster) te Kortrijk en aalmoezenier van het Heilig Hart Rusthuis. Hij blijft de eerste jaren nog schrijven en gastcolleges geven, ook in het buitenland. Zijn agenda’s van 1994 tot 2006 noteren 230 conferenties aan priesters, religieuzen, rusthuisbewoners, Davidsfondsleden, dokters, universiteitsstudenten, enz. In 2003 viert hij zijn gouden priesterjubileum. Hij blijft al die jaren de diep gelovige directeur voor de zusters en de begrip- en respectvolle, luisterbereide aalmoezenier voor de talrijke oude en zieke bewoners.

Op 11 april 2014 organiseert de universiteit van Nebraska een colloquium ter zijner eer. Hij stuurt hen de volgende boodschap :

" Graag geef ik jullie als ‘ouderling’ en ‘oud’-professor enkele suggesties :

  • Tracht oude mensen te helpen nieuwe wegen te vinden om meer van het leven te genieten.
  • Dring uzelf niet op maar werk met hen en voor hen.
  • Leer naar hen te luisteren et hou van hen, want je kunt enkel echt naar hen luisteren als je van hen houdt.
  • Help hen te vertrouwen op henzelf, op andere mensen en op God.
  • Doe niet te geleerd maar laat uw hart het begin van uw opzoekingen zijn."

Op 14 november 2014 verlaat Leo het ‘klooster’ van de zusters en neemt noodgedwongen zijn intrek in de ‘Zorggroep Heilig Hart’ in de Budastraat. De ouderdom laat zich meer en meer voelen. In 2015 is hij nog bekwaam een soort dagboek bij te houden. Hij gaf het als titel : “Enkele losse beschouwingen bij sterven en levenseinde van een Witte Pater”. Vaak had hij al aan bezoekers gezegd dat, had hij geweten wat oud worden echt was, hij zijn boeken anders zou hebben geschreven... Vooral de eenzaamheid weegt hem zwaar, en het gebrek aan tederheid en liefde. ”Ik heb zoveel geschreven en gesproken over wat te doen met zieke, stervende, oude mensen en als ik NU naar mezelf kijk, zie ik dat ik weinig doe wat ik aan anderen gezegd heb dat ze zouden moeten doen. Soms ben ik beschaamd over mezelf” (blz. 28). Leo bleef nochtans ook een dankbaar mens, dankbaar voor de steun en de nabijheid die hij mocht ondervinden van zijn naaste familie, vrienden en enkele confraters. Een van de laatste zinnen luidt : “Laten wij, en niet alleen ik, God danken voor alles wat Hij ons gegeven heeft. Hoe zal ik uit dit alles ontwaken ?...” (blz.37)

  De Verrijzenisliturgie voor Leo zal plaats hebben op maandag 27 februari om 10 uur 30 in onze kapel te Varsenare.
Concelebranten brengen albe en witte stola mee.

Gelieve ook de plaatselijke econoom te verwittigen want er zal veel volk zijn.
 

 
Jef Vleugels           
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 1113 / 1152668

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License