Mijn pleidooi voor het volk van Israël :
Bevrijd u door Palestina te bevrijden

De laatste weken, hebben leden van de burgerlijke maatschappij van de hele wereld acties zonder voorgaande gelanceerd tegen de brutale en onevenredige scherpe antwoorden van Israël op het afvuren van raketten vanuit Palestina.

Als men de som opmaakt van al de deelnemers aan de samenkomsten van het laatste weekend die rechtvaardigheid eisen in Israël en in Palestina – in Cape Town, Washington, New-York, New Dehli, Londen, Dublin en Sydbey, en in alle andere steden – vertegenwoordigt dat ongetwijfeld de meest belangrijke kreet van verontwaardiging vanwege de burgerlijke opinie zoals die nooit gezien werd in de mensheid rond eenzelfde aangelegenheid.

Een kwarteeuw geleden, heb ik deelgenomen aan manifestaties tegen de apartheid die vele mensen hadden samengebracht. Ik zou me nooit voorgesteld hebben dat wij nog eens manifestaties van een dergelijke omvang zouden meemaken, maar deze van vorige zaterdag in Cape Town was minstens even belangrijk. De manifestanten omvatten jongeren en ouderen, moslims, christenen, joden, hindoes, boeddhisten, agnostici, goddelozen,, zwarten, witten, roden en groenen… Dat is het waaraan men zich kon verwachten vanwege een vibrerende, verdraagzame en multiculturele natie.

Ik heb aan de menigte gevraagd samen met mij te zingen : “Wij zijn tegenstanders van de onrechtvaardigheid van de onwettige bezetting van Palestina. Wij zijn tegenstanders van de moorden in Gaza. Wij zijn tegenstanders van de vernederingen die aan de Palestijnen worden opgelegd aan de controlepunten en aan de wegversperringen. Wij zijn tegenstanders van de gewelddaden die door al de partijen gepleegd worden. Maar wij zijn heen tegenstanders van de Joden.”

Eerder in de week, heb ik opgeroepen de deelname van Israël op te schorten aan de Internationale Unie van de Architecten die gehouden werd in Zuid Afrika.

Ik heb de Israëlische zusters en broeders, die aanwezig waren op de vergadering, opgeroepen zich actief te dissociëren, evenals hun beroep, van de opvatting en van de opbouw van infrastructuren die bedoeld zijn om de onrechtvaardigheid te doen verder duren, meer bepaald door de scheidingsmuur, de veiligheidsterminale, de controlepunten en de opbouw van kolonies die gebouwd worden in bezet Palestijns gebied.

“Ik smeek u deze boodschap mee naar huis te nemen : als ’t u belieft, draai de loop van geweld en van haat o door aan te sluiten bij de niet geweldloze beweging voor de vrede voor al de bewoners van het gebied”, heb ik hun gezegd.

In de loop van vorige weken, hebben 1,7 miljoen personen over heel de wereld zich aangesloten bij de beweging door zich te voegen bij een campagne van Avaaz , die vroeg aan de genootschappen die profijt halen uit de Israëlitische bezetting en/of uit de slechte behandelingen en de repressie van Palestijnen zich terug te trekken. Deze campagne viseert specifiek het pensioenfonds van Nederland ABP, de Barclays Bank, de leverancier van veiligheidssystemen G4S, de transportactiviteiten van de Franse firma Véolia, de compagnie van Hewlett-Packard computers en de leverancier van Carterpillar bulldozers.

Vorige maand, hebben 17 Europese regeringen hun burgers opgeroepen geen handelsbetrekkingen meer te onderhouden noch te investeren in de onwettige Israëlische kolonies.

Onlangs, heeft men kunnen zien dat het Nederlandse pensioenfonds PGGM tientallen miljoenen Euro’s heeft teruggetrokken uit Israëlitische banken, de stichting Bill en Melinda Gates G4S heeft weggehaald, en de Amerikaanse presbyteriaanse kerk een investering heeft weggehaald van ongeveer 21 miljoen dollars in de ondernemingen HP, Motorola Solutions en Carterpillar.

Dat is een beweging die een omvang neemt.

Het geweld brengt het geweld en de haat voort, wat op zijn beurt alleen maar meer geweld en haat voortbrengt.

Wij, Zuid Afrikanen, kennen het geweld en de haat. Wij weten wat dat betekent de vergetenen van de wereld te zijn, wanneer niemand wil begrijpen of zelfs luisteren naar wat wij uitdrukken. Dat maakt deel uit van onze wortels en van wat we doorleefd hebben.

Maar wij weten ook dat de dialoog tussen onze leiders toegelaten heeft, wanneer organisaties die men aanklaagde als “terroristisch” weer toegelaten waren, toen hun leden, onder wie Nelson Mandela, bevrijd werden uit de gevangenis of uit ballingschap.

Wij weten dat wanneer onze leiders begonnen zijn met elkaar te spreken, dan is de logica van het geweld die onze maatschappij had gebroken vervlogen om daarna helemaal te verdwijnen. De terroristische daden die zich voordeden na het begin van die besprekingen – zoals de aanval op een kerk en op een bar – werden door allen afgekeurd, en degenen die ervan aan de oorsprong lagen vonden geen enkele steun meer toen de verkiezingen spraken.

De euforie die volgde op de eerste verkiezingen heeft zich niet beperkt tot de zwartkleurige Zuid Afrikanen. Onze vredevolle oplossing was heerlijk omdat deze ons allen omvatte. En toen we daarna een zo tolerante, liefdevolle en open grondwet hebben opgemaakt dat God er fier zou op geweest zijn, dan hebben we ons bevrijd gevoeld.

Ongetwijfeld, het feit dat we zo’n buitengewone leiders hebben gehad heeft ons geholpen.

Maar wat uiteindelijk deze leiders ertoe heeft gebracht samen te komen rond de tafel om te onderhandelen is de volledige uitrusting geweest van efficiënte en geweldloze middelen die te werk werden gesteld om Zuid Afrika te isoleren op economische, academische, culturele en psychologische vlakken.

Op een scharniermoment, was de regering van die tijd er uiteindelijk toe gekomen zich te realiseren dat het behouden van de apartheid meer kostte dan dat dit opbracht.

Het handelsembargo dat in de jaren ’80 aan Zuid Afrika werd opgelegd door de ingezette multinationale ondernemingen was een sleutelfactor van de val, zonder bloedvergieten, van het apartheidsregime. Deze ondernemingen hadden begrepen dat zij, door het steunen van de Zuid Afrikaanse economie, bijdroegen tot het behoud van een onrechtvaardig status-quo.

Zij die verder zaken blijven doen met Israël, en die zo bijdragen tot het voeden van een gevoelen van “normaliteit” bij de Israëlische maatschappij, bewijzen een slechte dienst aan de bevolkingen van Israël en van Palestina. Zij dragen bij tot een status-quo dat diep onrechtvaardig is.

Zij die bijdragen tot de tijdelijke isolering van Israël zeggen dat de Israëlieten en de Palestijnen allemaal recht hebben op de waardigheid en de vrede.

Op termijn, zijn de gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld in Gaza de laatste maanden een test voor degenen die geloven in de menselijke waarde.

Het wordt meer en meer duidelijk dat de politici en de diplomaten niet in staat zijn antwoorden te vinden, en dat de verantwoordelijkheid om een duurzame oplossing te onderhandelen voor de crisis in het Heilig Land op de burgerlijke maatschappij berust en op de bevolkingen zelf van Israël en van Palestina.

Buiten de recente verwoesting van Gaza, worden eerlijke personen vanuit de hele wereld – meer bepaald in Israël – diep geschokt door de dagelijkse schendingen van de menselijke waardigheid en de vrijheid van bewegingen waaraan de Palestijnen onderworpen worden bij de controleposten en de baanversperringen. Bovendien, maakt de Israëlitische politiek van onwettige bezetting en van het opbouwen van nederzettingen in de bufferzones op het bezet gebied de moeilijkheid nog groter om tot een akkoord te komen dat door allen in de toekomst aanvaardbaar zou zijn.

De Staat Israël handelt alsof er geen volgende dag zou zijn. Zijn inwoners zullen het kalm en veilig bestaan niet kennen waarnaar ze verzuchten, en waarop zij recht hebben, zolang hun leiders de voorwaarden blijven opleggen die het conflict eindeloos doen aanslepen.

Ik heb degenen veroordeeld die in Palestina verantwoordelijk zijn voor het afschieten van projectielen en raketten op Israël. Zij wakkeren de vlammen van de haat aan. Ik ben tegen elke vorm van geweld.

Maar laten we duidelijk zijn, het Palestijnse volk heeft het volle recht om te strijden voor zijn waardigheid en zijn vrijheid. Die strijd wordt gesteund door vele mensen in de hele wereld.

Geen enkel probleem dat door de mens geschapen wordt is zonder uitweg als de mensen hun oprechte inspanningen samen leggen om dit op te lossen. Geen enkele vrede is onmogelijk als de mensen beslist hebben deze te bereiken.

De vrede vereist dat het volk van Israël en het volk van Palestina het menselijk wezen erkennen dat in hen is en zij elkaar erkennen om hun wederzijdse afhankelijkheid te begrijpen.

De projectielen, de bommen en de brutale scheldingen zijn de oplossing niet. Er is geen militaire oplossing.

De oplossing zal meer waarschijnlijk komen van de geweldloze middelen die wij in Zuid Afrika ontwikkeld hebben in de jaren ’80 om de Zuid Afrikaanse regering te overtuigen van de noodzaak om haar politiek te veranderen.

De reden waarom deze hulpmiddelen – boycot, sancties en terugtrekken van investeringen – zich uiteindelijk efficiënt hebben getoond, is het feit dat zij genoten van een kritische massa van ondersteuning, zowel binnen als buiten het land. Hetzelfde type steun voor Palestina waarvan wij getuigen zijn geweest overal op de wereld in de loop van de laatste weken.

Mijn pleidooi voor het volk van Israël is verder te kijken dan het moment, verder te kijken dan de woede telkens belegerd te worden, een wereld op te vatten waarin Israël en Palestina samen bestaan – een wereld waarin de wederzijdse waardigheid en het wederzijds respect heersen.

Dat vergt een verandering van paradigma. Een verandering die erkent dat een poging om het status-quo te behouden erop neerkomt de volgende generaties te veroordelen tot het geweld en de onveiligheid. Een verandering die ophoudt een wettige kritiek op de Staatspolitiek te beschouwen als een aanval tegen het judaïsme. Een verandering die van binnen begint en zich verspreidt doorheen de gemeenschappen, de naties et de gebieden, tot de diaspora die zich uitbreidt over de wereld die wij delen. De enige wereld die wij samen delen !

Wanneer de mensen zich verenigen om een rechtvaardige zaak te volbrengen, zijn zij onoverwinbaar. God komt niet tussenbeide in de menselijke aangelegenheden, in de hoop dat de oplossing van onze verschillen ons zal doen groter worden en vanuit onszelf te leren. Maar God slaapt niet. De Joodse heiige teksten zeggen ons dat God zich lang de zijde van de zwakke bevindt, van de arme, de weduwe, het weeskind, van de vreemdeling die aan slaven toegelaten heeft hun uittocht te beginnen naar een Beloofd Land. Het is de profeet Amos die gezegd heeft dat we de rechtvaardigheid zouden moeten laten vloeien als een rivier.

Uiteindelijk, zal het goede triomferen. Zoeken om het volk van Palestina te bevrijden van de vernederingen en van de vervolgingen die de politiek van Israël hen oplegt is een edele en rechtvaardige aangelegenheid. Het is een zaak die het volk van Israël zichzelf verplicht is te steunen.

Nelson Mandela heeft gezegd dat de Zuid Afrikanen zich niet volledig vrij zouden voelen zolang de Palestijnen zich niet vrij zouden zijn.

[vert] Hij zou hieraan kunnen toevoegen dat de bevrijding van Palestina ook de bevrijding van Israël zou zijn. [/vert]

Mgr Desmond Mpilo Tutu, aartsbisschop emeritus, Nobelprijs van de Vrede in 1984