Wiite Zusters en Witte Paters in Algerië
[marron]Relaties met de moslims, het opkomen van het extremisme, betrekking tussen het spirituele en het tijdelijke… De rector van de O.L. Vrouw van Afrika basiliek, in Algiers, vertrouwt zich toe.[/marron]
[vert]Nog vóór alle beschouwing, is het essentieel te zeggen dat wij, in het kader van “Rechtvaardigheid en Vrede”, de verhuizende wereld die van West Afrika komt niet kunnen beschouwen als een probleem dat opgelost moet worden, maar als een uitdaging en een kans waarin de migrant zelf drager is van zijn levenslot. Vanuit hun charisma en in de lijn van hun traditie, worden de “Witte Paters” in het zuiden van Algerije geconfronteerd met twee belangrijke uitdagingen in verband met de migranten gekomen uit West Afrika :[/vert]
[vert]A) De zending “Rechtvaardigheid en Vrede”
B) De pastoraal van kerkgemeenschappen.[/vert]
[marron]Verantwoordelijke van het klooster van Tibhirine sinds vijftien jaar, houdt priester- arbeider uit de Vogezen Jean-Marie Lassausse, landbouwingenieur, zich dagelijks bezig met het boomgaardpark van 8 hectaren van het klooster, wat hem de bijnaam van “tuinman van Tibhirine” gegeven heeft.[/marron]
[marron]Ik schrijf u deze woorden vanuit Tamanrasset, waar de Gelukzalige Charles de Foucauld geleefd heeft. Wij gaan de 100-jarige herdenking van zijn dood openen (1e december 1916). Het is daarom dat ik zou willen terugkomen op een [bleu]meditatie van Paus Franciscus[/bleu] over hem juist vóór de Synode. Ik vind zijn woorden aangrijpend van actualiteit, ook al hebben deze weinig gecirculeerd in de media.[/marron]