105^de Werelddag van de migranten
29 september 2019
Boodschap van Paus Franciscus

De Paus roept op ons te bevrijden van de uitsluitingen

Paus Franciscus, in deze boodschap, die uittreksels herneemt van zijn teksten die de kwestie van de migranten aansnijden, vertrekt vanuit een vaststelling : in de context van de mondialisering van de onverschilligheid, “de migranten, de vluchtelingen, de verplaatste personen en de slachtoffers van de mensenhandel zijn het embleem geworden van de uitsluiting”, want “men doet een negatief oordeel op hen wegen dat hen beschouwt als oorzaak van de kwalen van de samenleving”.

Door zich te buigen over de migranten en de vluchtelingen, is het eigenlijk over ons eigen levenslot dat we ons buigen, is de Paus van oordeel. Wanneer men van migranten spreekt, spreekt men zo op de eerste plaats van “onze vrees”. Maar “het probleem is, als die onze manier van denken en van handelen conditioneert op het punt ons onverdraagzaam, afgesloten te doen worden, en misschien zelfs – zonder er ons rekening van te geven – racistisch”. Want deze vrees ontneemt ons zo “een gelegenheid van ontmoeting met de Heer”.

[bleu marine]De naastenliefde begint door de anderen[/bleu marine]

Spreken van de migranten, dat is ook spreken van de naastenliefde. En “de meest verheven naastenliefde is deze die uitgeoefend wordt tegenover degene die niet bij mate zijn dezelfde terug te schenken, en zelfs misschien niet van te bedanken”. In t’ algemeen is het wel degelijk over onze menselijkheid waarover het hier gaat. “Medelijden hebben betekent het lijden van de andere erkennen en meteen tot de actie overgaan om te verlichten, te zorgen en te redden”.

Deze actie, zij mag niemand uitsluiten, preciseert de Paus. Daarom “is de werkelijke ontwikkeling deze die zich voorneemt al de mannen en al de vrouwen van de wereld in te sluiten, door hun integrale groei te bevorderen, en die ook bezorgd is voor de toekomstige generaties”.

Dit insluiten van allen heeft als doel de laatsten op de eerste plaats te zetten. “Jezus Christus vraagt ons niet toe te geven aan de logica van de wereld, die het plichtverzuim op de anderen rechtvaardigt voor mijn persoonlijk voordeel of deze van mijn groep: ik eerst en de anderen daarna !” zo waarschuwt Franciscus. Geen kwestie van vreesachtig en cynisch te worden door geen belangstelling te tonen voor de anderen.

[bleu marine]Handelen voor de migranten dat is handelen voor ons[/bleu marine]

Wanneer men spreekt over de migranten, is het dus over elke persoon, over alle personen waarover men spreekt. “In elke politieke activiteit, in elk programma, in elke pastorale actie, moeten we altijd de persoon in het centrum stellen, onder zijn talrijke dimensies, hierbij ingesloten zijn spirituele dimensie. Dat geldt voor alle personen, aan wie de fundamentele gelijkheid moet worden erkend” herinnert de Paus.

Het uiteindelijk doel van heel onze actie bestaat erin de stad van God en van de mens op te bouwen. Men moet weerstand bieden tegenover de valstrijk van de “technologische ontwikkeling en de consumptie zonder grenzen”, die de hele wereld aantrekt, de migranten inbegrepen. Welnu hun “aanwezigheid die soms storend is, draagt ertoe bij de mythen te verdrijven van een vooruitgang voor sommigen, maar gebouwd op de uitbuiting van de menigte”.

[bleu marine]De tekenen van de tijd lezen[/bleu marine]

De Paus vat het antwoord samen dat moet gebracht worden op de uitdaging van de migraties door vier werkwoorden: [bleu]“ontvangen, beschermen, bevorderen en integreren”[/bleu].

“Deze drukken de missie van de Kerk uit tegenover al de bewoners van de existentiële randgebieden, die moeten ontvangen worden, beschermd, bevorderd en geïntegreerd. Wanneer we deze werkwoorden in praktijk brengen, dan dragen we bij om de stad van God en van de mens op te bouwen, moedigen wij de integrale menselijke ontwikkeling aan van al de personen en helpen we ook de wereldgemeenschap te naderen tot de doelstellingen van de duurzame ontwikkeling die zij zich gegeven heeft en die moeilijk te bereiken zal zijn op een andere wijze”.

Het is daarom, dat het niet alleen gaat over de migranten, “maar over ons allen, van het tegenwoordige en van de toekomst van de menselijke familie. De migranten, en vooral dan degenen die het meest kwetsbaar zijn, helpen ons “de tekenen van de tijd” te lezen. Doorheen hen, roept de Heer ons op tot een bekering, ons te bevrijden van de uitsluitingen, van de onverschilligheid en van de cultuur van het waardeverlies”.