De 4 Witte Paters zalig verklaard in Algerije.

vrijdag 31 mei 2019 door D.F. (Vertaling), Webmaster

Missionarissen van Afrika (Witte Paters)
Zalig verklaard op 8 december 2018 in Oran in Algerije
samen met 15 andere martelaren van de Kerk van Algerije.
Zij worden gevierd in de Kerk op 8 mei..

Sommaire

1 2 3 4

Biografieën van de 4 zaligverklaarde confraters

Pater Christian Chessel

Het is, na een beroepsperiode van twee jaren als burgerlijk ingenieur van coöperatie in Afrika, en twee jaren in het interdiocesaan seminarie van Avignon, dat Christian zijn aanname heeft gevraagd bij de Witte Paters in 1985. Naar Tizi-Ouzou gezonden voor zijn stage, begrijpt hij meteen de spirituele eis van de missie in een Islamland en de inzet van werk en van studie dat deze veronderstelde. Hij geeft er zich dan ook edelmoedig aan over. Na 4 jaren studies van theologie in Engeland, brengt hij 1 jaar door aan het PSAI en legt hij zijn missionariseed af op 26 november 1991 in de kapel van het Generalaat in Rome. Hij wordt priester gewijd op 28 juni 1992. Vooraleer terug naar Algerije te vertrekken, doet hij nog een tweede jaar aan het PISAI en daarna bevindt hij zich terug in Tizi-Ouzou.

Enkele maanden later, in juni 1994, wordt hij verantwoordelijke van de communauteit en zes maanden later wordt hij gedood samen met zijn drie confraters. Hij stond op het punt een project te realiseren dat hem ter harte ging: een bibliotheek opbouwen bestemd voor alle jongeren, meisjes en jongens van Tizi-Ouzou.

Briljante intellectueel, wordt Christian erkend voor zijn lieflijkheid, zijn enthousiasme en zijn geloofsleven. Uit zorg om de Islam beter te kennen, had hij gevraagd deel uit te maken van de groep “Band van Vrede”, ontstaan in de omgeving van de abdij van de Trappisten van Onze Lieve Vrouw van de Atlas, daar hij de noodzaak voelde zijn intellectueel zoeken in evenwicht te brengen door een meer spirituele dimensie, met iets dat eenvoudiger was en levensnabij. Drie maanden voor zijn dood, had hij een ontroerende getuigenis geschreven, als gevolg op een interpellatie betreffende zijn redenen om in Algerije te blijven: “Uiteindelijk, geloven in de betekenis van onze aanwezigheid in Algerije vandaag, dat is misschien niets anders dan te geloven in de kracht van de liefde”. Hij had ook een overweging geschreven over de “zwakheid” die, voor hem, noodzakelijk de missie in een Arabische moslimwereld aftekende. Voor Christian vervoegt Jezus, mens geworden God, onze “natuurlijke” zwakheid door deze te delen. Hij neemt in zich heel de menselijke zwakheid op en transfigureert deze. Hij maakt ervan gebruik om aan elke persoon de liefde en de trouw van God te openbaren.

Er is geen grotere liefde dan zijn leven te geven voor degenen die men liefheeft.

1 2 3 4