missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Dagen van zand.
Gijzelaars en vermisten in de Sahel

vrijdag 23 november 2018 door D.F. (Vertaling), Webmaster

De ouderen hadden alles begrepen. De dagen worden geteld met het zand. Niets is meer natuurlijk en meer aangepast dan de tijd te tellen met het zand dat vloeit, als in een zandloper, van boven naar beneden. Met de tijd, hebben zij geleerd het water te gebruiken dat, op een meer nauwkeurige wijze, de uren van de dag en van de nacht aanduidde. Het zand en het water zijn gelijkaardig. In de twee elementen, verbergt het leven zich en verdwijnt het gedurende een ogenblik aan het zicht van de meeste mensen. Sommigen voor enkele maanden, voor anderen voor altijd. Het zand van de Sahel is gemaakt uit dagen die glijden en waarvan men de herinnering is verloren. Geen enkele kalender heeft, tot vandaag, deze weten te tellen.

Dat maakt 500, de dagen van zand voor 39 personen, meestal meisjes, weggenomen in de streek avn Diffa, in het zuidoosten van Niger, zelf ook gevormd uit zand. Bijna allen waren zij minder dan 20 jaar op de dag van hun verdwijning, op 2 juli 2017. Meer dan een jaar zonder enig werkelijk nieuws en in het verloop van die tijd, heeft alleen het zand, zoals altijd, de uren en de maanden kunnen bewaren en tellen van hun afwezigheid uit hun geboortedorp Ngalewa. Voor de vriend missionaris Pierluigi Maccali, is het precies 2 maanden dat het zand het bewaard heeft uit gewoonte. Eens te meer is er alleen maar het zand dat blijft om te getuigen van de tijd.

In de Sahel hebben we allen hetzelfde zand dat ondergedompelden en geredden begraaft. Het ontneemt ons nooit zijn subtiele en overweldigende aanwezigheid. We zouden van het ene ogenblik na het andere kunnen verdwijnen, opgeslorpt door de zee van zand dat niet ophoudt te tellen. Sinds 7 januari 2016 is een Zwitserse vrouw in Tombouktou in Mali en in de maand april 2015 was het een veiligheidsagent van Roemeense oorsprong die weggenomen werd in het noorden van Burkina Faso. Het volgend jaar was het de beurt aan een Oostenrijkse arts, weggenomen met zijn vrouw die later bevrijd werd, in het noordoosten van het land waar hij sinds verscheidene jaren werkzaam was. En het zand blijft toekijken.

Zuster Gloria, van Colombiaanse oorsprong, werd weggenomen in het zuiden van Mali in februari 2017. Nog in Mali, werd Sophie, van Franse nationaliteit, wegenomen in Gao, een stad waar zij leefde sinds het jaar 2000. In Niger is het een Duitse humanitair, die werkte voor de NGO Help, die als gijzelaar werd genomen op 11 april van dat jaar nabij de grens van Mali. Het is in vorige maand september dat 3 personen, onder wie 2 buitenlanders, verdwenen zijn in Burkina Faso. Deze 2 werkten voor de rekening van een goudmijn. Het zand, van zijn kant, telt de uren, de dagen, de weken en ook de jaren. Het leven is een mengeling van zand.

De wind en het zand conspireren om de tijd door te brengen met de levenden, de verdwenenen en de burgers van de Sahel. Dat is de reden, eigenlijk, waarom de verdwijningen ons niet veel meer verwonderen. De burgers maken eveneens deel uit van de verdwenen in het Land. Levenden, aanwezigen en verdwenenen zijn eenzelfde mengeling van zand dat alles meet en verenigt. De jaren en de maanden zijn als één en dezelfde dag en laten we niet van de uren spreken. Hier wordt de tijd in het heden vervoegd en morgen bereiken kan beschouwd worden als een succes. De wind, medeplichtige met het zand, zorgt ervoor projecten, geschiedenissen en woorden te destabiliseren. Ook deze laatste worden doorboord door het zand.

Het is het zand dat ons verleidt, ons verlaat en ons uiteindelijk redt. Sindsdien verdwenen in het zand, gijzelaars van de dwaasheid en van de berekeningen, weggenomen door verstrooiing en de onverschilligheid van het geglobaliseerd systeem. Burgers als handelswaar om weg te werpen na de verkiezingen die mede bekostigd worden door de Internationale Gemeenschap. Begraven door het zand en de stilte nog een hele tijd vooraleer weggenomen te worden en naar elders overgebracht met het doel te intimideren en een losprijs te vragen. In de Sahel, zijn de eersten die verdwijnen de gewone burgers, de landbouwers en de straatkinderen. Deze laatste vergezellen de blinden om een aalmoes te vragen op de kruispunten van de stad. De meesten onzichtbaar.

Het zand alleen zonder de wind zou niets kunnen doen. Hij is het die de gijzelaars van verre meebrengt, de verdwenenen en de dagen die men moet tellen en die nooit voorbijgaan. Het zand streelt hen en bedriegt hen zonder bezorgd te zijn de beloften te houden. Al de burgers van de Sahel weten dat van buiten. Er bestaat geen enkele wind die zijn lot van waarheid en van leugen niet draagt. Het is daarom dat zij geleerd hebben alleen maar in het zand hun vertrouwen te stellen, zelfs om de dagen te tellen

  Mauro Armanino,
Niamey, november 2018

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 134 / 1154436

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Niger   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License