missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

De overdracht van het geloof dat bevrijdt en omvormt

vrijdag 5 oktober 2018 door D.F. (Vertaling), Jan Heuft, Webmaster

[marron]Pater Mauro ARMANINO, priester SMA in Niger is nu de verantwoordelijke van het CEF (Centrum voor Christelijke Vorming). Een deel van zijn leven verliep in West Afrika: Ivoorkust, Liberia en Niger sinds 7 jaar. Het is een confrater van de priester is gegijzeld werd in Niger.
Pater Mauro is eveneens antropoloog en, als diocesane Verantwoordelijke van de pastoraal van de migranten, is hij een zeer actief lid van onze wisselplaats van de migranten ten zuiden van de Sahara.
[/marron]

[bleu]Jan Heuft, P.B. Rencontre et Développement[/bleu]

1- De christen is een “gijzelaar” van het Rijk van God op de wijze van Jezus

- Jezus Zoon van de Vader en gijzelaar van het Rijk van God, van het lijden en van de hoopvolle verwachtingen van zijn volk [mauve fonce](Luc. 19, 41-45; Fil. 2, 6-8).[/mauve fonce]

Het bewustzijn van Jezus : gezonden zijn door de Vader om aan de wereld te vertellen wat hij gezien en gehoord heeft bij Hem. (Jo. 17, 7). Zijn voedsel, de zin van zijn leven is te verkondigen dat het Rijk van God in hem voortaan nabij is : de oproep tot de bekering, de verandering van het hart, de wereldvisie, de waarden. (Marc. 1, 14-15). De wil van zijn Vader vormt de horizon van zijn leven. Hij is getekend door het lijden en de verwarring van het volk, vernederd, verarmd en verpletterd door de Romeinse bezetting. Hij komt om te bevrijden van alle kwaad. (Luc. 4, 16-21)

- De christen gijzelaar

  • van het evangelie van het Rijk van God
    (Gal. 2, 20…) Ik ben het niet meer die lijd, maar de Christus die in mij leeft…, door het doopsel aanvaardt de christen te ‘sterven’ aan de oude werkelijkheid van de wereld van overheersing, slaaf van het kwaad en van de leugen, om te leven in de waardigheid van zoon/dochter van God. Het is een nieuwe werkelijkheid die het zicht omvormt op het leven, op God, op de anderen, op de dingen en de op de geschiedenis (de gebeurtenissen). De christen ziet ervan af zich meester te maken van zichzelf, van te kiezen volgens de wereld van de macht en zich te laten veranderen door de filiale Geest van Jezus die hem omvormt.
  • van het Woord dat bevrijdt
    Hij doet de ervaring dat het Woord (Jezus) een woord is dat bevrijdt en leven schenkt. Het evangeli e opent voor nieuwe gezichtseinders al degenen die slaaf zijn van de duisternis en van de hardheid van het hart.
  • van de armen
    Het is van hen uit, met hen (de vertegenwoordigers van Christus, volgens de Heilige Vincentius a Paulo), dat de christen het evangelie ontdekt op een nieuwe wijze.
  • in de inzet om te wereld het hervormen (menselijke relaties, instellingen) door een actie van actieve geweldloosheid.

2- Dat gebeurt op een bijzondere wijze in en door de Kerk

- de sociale visie van de persoon die zich alleen maar verwezenlijkt in de verbondenheid met de andere

Alleen in de openheid voor en de ontmoeting met de andere vindt elkeen zichzelf en zijn identiteit. De menselijke persoon is sociaal/politiek door zijn natuur, het is in de maatschappij dar men leert menselijk te worden, vooral door de cultuur (taal, synbolen, waarden, geloofsovertuigingen en rituelen…).

- de Kerk volk van God, familie van God, Lichaam van Christus

Op dezelfde manier zal men niet weten christen te worden in het alleen zijn en in het individualisme. Het is in een gemeenschap dat men leert wat het betekent christenen te worden, leerlingen van Jezus. De christelijke ervaring bezit een niet te missen gemeenschapsdimensie. Het is in de Kerk, de vergadering van de samen geroepenen van God, dat het evangelie gekend wordt, vertaald volgens de eigenheid van elke cultuur en ertoe gebracht wordt het leven te veranderen. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft in het bijzonder drie ‘figuren’ van de Kerk onderlijnd. Als volk van God, zijn Familie en het Lichaam van Christus.
Elk van deze modellen verrijkt de visie van de Kerk die op de eerste plaats mysterie is en sacrament voor het heil van de wereld. De Kerk, zoals Christus, staat ten dienste van de komst van het Rijk van God. Zij is ervan het teken en de anticipatie, terwijl zij open blijft staan voor de werking van de Geest buiten haar grenzen.

- in drie dimensies : het beluisterde Woord, gevierd en verkondigd in de getuigenis van de naastenliefde

De Kerk is onderdanig aan het Woord, zij is niet de eigenares van Christus en van het Rijk. Het sterkste voorbeeld van haar identiteit blijft het gebaar van Jezus die de voeten van zijn leerlingen wast : de Kerk dienares, gijzelaar van de dienst aan de armsten… (Jo. 13, 12-15). Onderdanig, luisterend naar het Woord, een Woord dat gevierd wordt en dat verwezenlijkt wat het verkondigt, in de liturgie, een Woord dat verkondigd wordt en getuigd in de wereld van de solidariteit. Een Woord dat niet kan vermijden dat er conflicten ontstaan omdat de wereld, met zijn leugens, reageert tegen de kracht van de waarheid en het licht. Tevens wordt de Kerk hierdoor “gezuiverd’, weerkerend naar het essentiële, terwijl zij elke menselijke macht laat vallen. (Jo. 15, 18-21).

3- … Maar wat ik u geeft, in naam van Jezus, sta op en ga : de overdracht van het geloof (Hand. 3, 1-10)

Het is in een context van dialoog, ’t is zeggen van menselijke communicatie, dat het mysterie van het geloof ertoe komt zich door te geven. Het principe van de menswording, centraal in de christelijke visie van het geloof, herhaalt zich eveneens op het ogenblik deze actueel te maken in de andere. Vanuit de broosheid van het woord, van de taalgebruik, van de actie wordt de ‘dwaasheid van het evangelie’ gebracht wordt binnen het bereik van degenen die het willen ontvangen. De ervaring toont ons dat het heel dikwijls degene is die zich in een moment van kwetsbaarheid bevindt die het meest open is voor het ontvangen van het mysterie van God. Er zijn minder weerstanden en dus meer ontvankelijk voor het doordringen van de nieuwheid van God in het leven. Dat gebeurt op verschillende manieren en volgens de context :

  • door imitatie
  • door ‘contaminatie’
  • door de getuigenis / martelaarschap
  • door de contemplatie (het gebed, de stilte, de aanwezigheid)
  • door het officiële ‘verhalen’ van de traditie van de Kerk (de catechese, de liturgie, de sacramenten, de naastenliefde)

4- De ‘plaatsen’ van de overdracht van het evangelie en van de waarden ervan

Paus Benedictus 16 herinnerde eraan met kracht : …aan het begin van de christelijke ervaring is er geen grote gedachte of een grote leer… maar een persoon, Jezus van Nazareth. De evangelies die de Kerk ons doorgegeven heeft zijn niets meer (en niets minder) dan persoonlijke ontmoetingen met Jezus die het leven overrompelen van de mannen en vrouwen die zich, op een vrije wijze, laten gijzelen door Hem.

- De eerste plaats van de ontmoeting voor de mensen is de familie.
Dat is de eerste plaats van overdracht van het menselijk, relationeel, cultureel en spiritueel leven. Het is in familie dat men het eerste gezicht van God aanleert, het mysterie van het gebed te formuleren, met de hand aan te raken hoe het geloof zich uitdrukt in daad, in gedrag, in het dagelijks leven. Een familie die in geloofscrisis verkeer, verstaan als het afgezaagde van het geloof, zal een ernstige invloed hebben op de geloofsweg van het kind. (Luc. 2, 48-52).

- De persoonlijke ontmoeting is van cruciaal belang. Onder andere, is het het evangelie van Johannes die deze ‘plaats’ van overdracht onderlijnt. (Jo. 1, 35-46) Aan de basis van het geloof bevindt zich de verwondering te hebben gemerkt dat iemand weet ons leven te ‘lezen’ en te beminnen, dat verandert alles. Elk pastoraal programma of strategie is helemaal neits zonder de persoonlijke dimensie van de ontmoeting met Christus.

- De liturgie (Woord en Sacramenten), is een initiatie voor het mysterie, de liturgie, dankzegging realiseert wat zij belooft, in het bijzonder in de Eucharistie, het meest waardevolle goed van de Kerk. Niets, geen enkele activiteit, volgens Vaticaan II, kan gaan boven de Misviering die het schepsel omvormt door er een goddelijke waardigheid aan te geven. De liturgie, het Woord, de Sacramenten, de tekens… alles spreekt en voedt op naar het geloof. De liturgie is het gevierde geloof en die uitloopt in de inzet in de wereld.

- De school met een christelijke inspiratie zou ook in dienst moeten staan van de overdracht van het geloof. Volgens de context en de geboden gelegenheden, stelt de school een visie van de persoon voor, van de samenleving en van het leven, die als een voorbereiding vormen op het ontvangen van het evangelie.

- Ook de communicatiemiddelen nemen deel aan de verspreiding van het Goede Nieuws, in de complexiteit en de dubbelzinnigheid van de middelen die dikwijls het risico lopen van manipulatie. Paus Franciscus had de journalist bepaald als de ‘bewaker van het nieuws”, misschien geldt dit voor elkeen van degenen die verantwoordelijkheden dragen in dit domein. We zouden hierbij de cultuur, de kunst, het theater, de cinema, de muziek, de dans kunnen voegen, en alles wat toelaat samen te brengen, te verenigen en banden te smeden, terwijl ook een boodschap wordt meegedragen die in overeenstemming is met de waarden van het Rijk. Dat alles is een werkplaats die open staat voor de persoonlijke creativiteit en deze van de gemeenschappen.

- De inzet op het gebied van de rechtvaardigheid, de vrede en de integriteit van de schepping is een andere plaats van overdracht van het geloof, inderdaad die inzet is een intrigerend deel van de evangelisatie. Ook elke strijd voor de waardigheid van de persoon en het respect voor de mensenrechten is een veld waar het goede nieuws kan weerklinken dat bijdraagt tot de bevrijding van de verdrukten.

5- De gevolgen van de gehechtheid aan de weg van het evangelie

- Een nieuwe visie op God en zijn werking in de geschiedenis (het Hooglied van Maria, 1 Kor. 1, 26-29), die twee teksten zijn gevaarlijk want zij prijzen een alternatieve visie van de geschiedenis aan, een ware mentale ‘revolutie’, van God en van de menselijke geschiedenis, sinds altijd onder het systeem van de overheersing. Het is in die zin dat men ‘de voorkeurskeuze van de Kerk voor de armen’ moet interpreteren; het is diezelfde logica die we terugvinden in Vaticaan II.

- De lezing van ‘de tekenen van de tijd’ is een plicht en een verantwoordelijkheid voor elke christelijke gemeenschap en meer in het bijzonder de pastorale werkers. Het gaat er inderdaad om de manier te begrijpen waarop God vandaag handelt in de geschiedenis en welke de boodschappen zijn die Hij ons wil geven door de gebeurtenissen. Denken we eenvoudig, aan voor wat ons betreft op 16/17 januari 2015, of aan de ontvoering van Pater Pierluigi.

- de broederlijke ‘communio’ of innerlijke verbondenheid en het delen (Hand. 2, 42-47), vormt het meest welsprekend ‘teken’ van de nieuwheid van de Geest die de wereld en de menselijke relaties omvormt.

- De inzet voor de omvorming van de wereld, is geen optie maar een zending die men niet zou kunnen overleveren aan de anderen.

- De inculturatie van het evangelie die de culturen omvormt, waaraan paus Paulus VI herinnerde in zijn mooi document over de evangelisatie, is een permanente en noodzakelijke taak om de incarnatie of menswording ernstig te nemen.

  Mauro Armanino, CFC,
Niamey, oktober 2018

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 102 / 1152730

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Niger   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License