missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

De religieuze congregaties “afrikaniseren” hun structuren

“La Croix”, 1 februari 2017
donderdag 16 februari 2017 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[marron]De missionaire congregaties, lange tijd bestuurd vanuit Europa, worden voortaan meer en meer geleid door Afrikanen.
Deze strekking wordt breder, terwijl de Kerk op 2 februari de gebedsdag viert voor het toegewijde leven.
[/marron]

In het midden, Pater Stan Lubungo, algemene overste van de Missionarissen van Afrika (Witte Paters).



De beslissing dateert van 2010 en trekt de aandacht als een symbool. Dat jaar kozen de vertegenwoordigers van de sociëteit van de Missionarissen van Afrika als hun algemene overste P. Richard Baawobr, een Ghanese priester. [1]

Voor de eerste maal, bevond een Afrikaanse verantwoordelijke zich aan de leiding van degenen die beter bekend zijn onder de naam “Witte Paters”. Een keuze die bevestigd wordt in mei 2016 bij de verkiezing van zijn opvolger, P. Stan Lubungo, uit Zambia.

Spiritijnen, Eudisten, Witte Paters… de Europese missionaire sociëteiten zijn ongetwijfeld één van de meest zichtbare tekenen van het geografische omslaan van het wereldkatholicisme. Een strekking die sterker wordt, terwijl de Kerk op donderdag 2 februari de gebedsdag viert voor het toegewijde leven. In sterke groei in Afrika en in Latijns Amerika, terwijl het achteruit gaat in Europa, speelt een deel van de toekomst van het katholicisme zich voortaan af in het zuiden, zoals in 2013 geïllustreerd door de verkiezing van een Argentijnse Paus.

[bleu marine] “Onze confraters zijn jonge Afrikanen die goed op de hoogte zijn van de werkelijkheid van hun continent”. [/bleu marine]

Eerste gevolg van die verandering : de nabijheid van de oversten met hun gehorigen. “Mijn Afrikaanse opvolgers hebben een stijl die een beetje verschilt met deze die ik gekend heb, maar zij staan zeer dicht bij de confraters”, bevestigt P. Gérard Chabanon, die de laatste Europeaan was om algemene overste te zijn van de Witte Paters. Algemeen Vicaris voor Afrika van de Sint Jan gemeenschap gedurende 8 jaar, aanvaardt P. Jovien-Andrea, van Kameroense nationaliteit, eveneens graag dat zijn woord ongetwijfeld meer doorweegt bij zijn Afrikaanse broeders dan dat van een Europese verantwoordelijke. “Niet alleen omdat ik Afrikaan ben, maar ook en vooral omdat wij samen gevormd zijn geworden.”

De “afrikanisering” van het beleid heeft ook een invloed op de prioriteiten van de verantwoordelijken op het terrein. “Het zijn niet deze die we 20 jaar geleden zouden gekozen hebben”, stelt P. Chabanon ook vast, die voortaan in Kampala verblijft, de hoofdstad van Oeganda. “Maar onze confraters zijn jonge Afrikanen die goed op de hoogte zijn van de werkelijkheid van hun continent. Zij zijn niet in de herhaling van wat wij deden, maar hechten een grote belangstelling aan de commissies ‘rechtvaardigheid en vrede’, of ook nog aan de interreligieuze dialoog.”

Andere terugval : de roepingen. “In al onze provincies in Afrika, zijn de priesters die ermee gelast zijn oorspronkelijk van het continent. Om jonge Afrikanen te roepen, zijn er jonge Afrikanen nodig.” Bij de broeders van Sint Jan, heeft P. Jovien eveneens gevoeld dat zijn woord een bijzonder gewicht had wat het onderscheiden betreft. Maar ook wanneer hij een kandidaat voor het priesterschap moest weigeren na verschillende jaren vorming. “Ik ben de allereerste Afrikaan geweest om deze functie waar te nemen. Naar mijn woord werd zeer verwacht als zou ik dingen kunnen begrijpen die de anderen niet zagen”, verzekert hij.

Nochtans, hebben niet alle gemeenschappen gekozen voor deze “afrikanisering”. Onder de opgeroepen redenen : het blijvend voortduren van de verdelingen tussen de landen. “Afrika wordt doorkruist door zeer sterke spanningen, zoals Europa dat was een eeuw geleden. De politieke en economische onbestendigheden zijn extreem”, zo wil de verantwoordelijke van een gemeenschap die zeer aanwezig is in Afrika geloven.

[bleu marine] Is dat omslaan naar het zuiden onomkeerbaar ? [/bleu marine]

Het is deels om die reden dat de gemeenschap van de Emmanuel, waarvan 2 400 leden in Afrika leven, een Europese verantwoordelijke behoudt voor het continent. “Ik herinner me een Congolese broeder die me gezegd had, enkele jaren geleden : ‘hoe kan een iemand uit Kameroen me vertegenwoordigen ?’ ” zo zegt Pierre-François Graffin, die, samen met zijn vrouw Christine, de afgevaardigde is van de Emmanuel voor Afrika. Om deze provincie te leiden, geeft de verantwoordelijke van deze nieuwe gemeenschap wel toe “van referentieel te moeten veranderen“. “Ik begrijp niet alles, en ik zeg het : ik ben een Europeaan, ik moet me uitleggen. Deze kleine provocatie heeft als voordeel de voeten in de schotel te zetten.”

Voor degenen die ervoor gekozen hebben, is dit omslaan naar het zuiden onomkeerbaar ? “Ongetwijfeld”, antwoordt P. Chabanon. “In onze kleine missionarissociëteit, zijn 85 % van de kandidaten Afrikanen ! En het is aan hen dat de belangrijke functies zullen toekomen.” Bij de broeders van Sint Jan, is de situatie anders : degene die P. Jovien heeft opgevolgd is een Fransman. “Er werd niet gezegd het een Afrikaan moest zijn om me te vervangen. Maar we hebben een Fransman benoemd die sinds lange jaren in Afrika op missie was. Hij kent het terrein heel goed, en wordt daarvoor ook gewaardeerd. Wanneer hij, daartegenover, uit Europa was gekomen, dan zou dat ongetwijfeld heel wat moeilijker geweest zijn…”

  Loup Besmond de Senneville
“La Croix”, 1 februari 2017

[1Hij is intussen bisschop geworden van Wa in Ghana.


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 559 / 1152717

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Getuigenissen - Gebeurtenissen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License