missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Luc Blancquaert

lundi 8 août 2016 par J.V.
  Gisterenavond, 5 augustus 2016, rond half tien, in zijn kamer van Avondrust, is
 
Luc Blancquaert


moegestreden en zachtjes ingeslapen.

Luc werd op 23 april 1928 geboren te Derdermonde, in de provincie Oost-Vlaanderen. Vader was burgerlijk bouwkundig ingenieur en werkte voor Openbare Werken. Luc was de vierde van zeven kinderen. Hij volgde de Grieks-Latijnse humaniora, als interne, op het Heilige Maagdcollege te Dendermonde zelf, waar hij zeer actief was in de Katholieke Actie. In september 1947 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout. Volgden dan het noviciaat te Varsenare en theologie te Heverlee, waar hij op 11 juli 1953 zijn missionariseed aflegde en op 18 april 1954 priester werd gewijd. Zijn professoren beschrijven Luc als een stevige persoonlijkheid, wilskrachtig en evenwichtig, plichtbewust, godvruchtig en liefdadig. Een kritische geest, maar in de goede zin. Een denker die de zaken uitdiept. Een harde werker maar die van klare richtlijnen houdt. Zijn grote schuchterheid speelt hem wel parten en verzwakken zijn invloed.

Luc wordt benoemd in Mali en vertrekt op 22 april 1955 vanuit Marseille. In mei komt hij toe in Sanzana, in het bisdom Sikasso, bij Mgr. de Montclos. Sanzana was de eerste missie bij de Senoufos. Er bestond nog geen catechistenschool in het Senoufo-gebied en de paters moesten alle instructies nog zelf geven. Sanzana telde toen 35.000 inwoners ; 7 jaar na de stichting, telde de parochie 9 christenen (‘drie per pater’, voegt Luc er een beetje ironisch aan toe) en iets meer dan 100 catechumenen. “Il pense bien les problèmes de l’apostolat, réfléchit et sait observer.”, note le père Jean Mouthon, régional. In zijn brieven aan de Belgische provinciaal schrijft hij graag zijn bedenkingen neer over de afrikanisering van de kaders, over de blijvende invloed van het eerder linkse Franrijk en over de sterke positie van de islam, maar met weinig succes bij de Senoufos. Het tweede jaar van zijn verblijf krijgt hij geelzucht en zal voortaan zijn gezondheid beter in het oog moeten houden. Na zijn eerste verlof in België, wordt Luc in 1960 pastoor benoemd in Diou, waar hij 14 jaar werkzaam zal zijn. In 1968 heeft hij het geluk het gouden huwelijksjubileum van zijn ouders mee te vieren. Enkele maanden na zijn terugkeer in Diou overlijdt zijn vader. Ondertussen werken de paters rustig voort, “niet meer met het jeugdige enthousiasme, maar met de zekerheid dat God het met de Senoufos ook goed meent. Zijn wegen wijken wel wat af van wat we meenden zijn wegen te zijn. Uiteindelijk zijn het de zijne en niet de onze”, schrijft hij in 1971 aan onze provinciaal.

In 1974 is Luc aan een sabbattijd toe. Hij gaat twee jaar les volgen in Lumen Vitae te Brussel. In 1976 levert hij zijn thesis af : “L’homme senoufo et son comportement religieux”, waarin hij bestudeert hoe het Senoufo-volk van oudsher de profetische elementen van de traditionele godsdienst heeft aangepast aan zijn concrete levensbehoeften.

Luc keert niet naar Mali terug maar wordt in oktober 1976 benoemd te N’Dorola in het bisdom Bobo-Dioulasso, in het toenmalige Haute-Volta, nu Burkina Faso. Het is nog altijd Senoufo-gebied, alhoewel de taal wel wat verschilt. In het begin is hij er de enige confrater die het Senoufo machtig is. Hij moet dus veel zaken alleen beredderen, want hem eigenlijk goed afgaat. De regionaal schreef toen : “Caractère assez personnel. A des idées assez arrêtées”. Hij voegt er aan toe : “Parfois dur dans ses réflexions sur les confrères, les ‘autorités’…” In 1982 wordt hij pastoor van N’Dorola benoemd. De streek wordt regelmatig bloot gesteld aan voedselschaarste omwille van de droogte. Ook het drinkwater wordt een nijpend probleem : de traditionele putboorders voelen zich niet goed vertrouwd met de diepte die nu de 15 meter en meer haalt… De drie laatste jaren is hij er samen met Guido Verbist, die hem zal opvolgen als pastoor.

Nieuwe verandering in september 1986. Onze Sociëteit wilde het Senoufo-project ‘voltooien’ en dus uitbreiden tot het derde Senoufo-land, Ivoorkust. Dat was nieuw gebied, buiten het traditioneel werkgebied van de Witte Paters (“dwaze politiek, waar ik me altijd tegen verzet heb”, schrijft Luc bij die gelegenheid). Men deed beroep op Luc, want hij kende de taal, de gewoontes… Hij trekt er naartoe, stelt zijn ondervinding ten dienste van de nieuwkomers in Senoufo-gebied, schrikt niet terug voor de politieke moeilijkheden van eind 1999, begin 2000. In Korhogo was hij niet voor de stadspastoraal, - hij was uitsluitend voor de Senoufo-bevolking benoemd - wel voor de broussedorpen “waar de drukkende structuur van de initiatie en van de fetisjen overheersen” (Luc) . Hij deed aan ‘eerste evangelisatie’ bij de animisten, en met succes. De laatste jaren is hij er samen met Theo Caerts.

Als Luc in 2002 beslist niet naar Ivoorkust terug te keren omwille van serieuze problemen met zijn ruggengraat, verlaat een van onze grootste Senoufo-specialisten Afrika. Zonder tralala, want daar was hij te bescheiden en te schuchter voor. Maar Luc verdient wel degelijk de titel van “apôtre du peuple sénoufo” !

Terug in België mag Luc een tijdje gaan rentenieren in Varsenare. Maar weldra doet men beroep op hem om het economaat van de gemeenschap van het provincialaat in Brussel op zich te nemen. Wat Luc met veel toewijding heeft gedaan. Hij hield zelf van lekker eten. Ik zie hem nog de zaterdagavond met precieze gestes croque-monsieurs gereedmaken en bakken. En veel boodschappen deed hij met de fiets.

In juni 2009 keert hij definitief naar Varsenare terug. Hij blijft er de fijne mijnheer die hij altijd is geweest, op zijn gemak met vest en cravate. Altijd even minzaam. Begin 2016 werd hij opgenomen in Avondrust en begon zijn langzame aftakeling. Klagen deed hij niet. Daar waren zijn geloof en godsvertrouwen te stevig voor. Luc, rust nu maar in vrede !

  De uitvaartliturgie zal plaats vinden op vrijdag 12 augustus 2016, om 11 uur te Varsenare in onze kapel, gevolgd door de teraardebestelling op ons kerkhof.
De confraters die verlangen te concelebreren brengen een albe en een witte stola mee.
 

Gelieve pater econoom van Varsenare te verwittigen van uw aanwezigheid.

 
Jef Vleugels           
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 439 / 1152694

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License