missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Egypte

Arme Moslimbroeders die vervolgd worden !

P. Henri Boulad, sj
donderdag 5 september 2013 door D.F. (Vertaling), Webmaster

Cairo, 17 augustus 2013

Heel het Westen is verontwaardigd, geërgerd en geschandaliseerd omdat het Egyptische leger de Moslimbroeders heeft durven ontzetten uit de twee bolwerken van Rabia en Nahda, waar ze zich afgesloten hadden sinds verschillende weken. Balans : meer dan zeshonderd doden in de twee kampen.

Onmiddellijk, slaken de weldenkende media luidkeelse kreten en vragen dat de Veiligheidsraad en de internationale verenigingen van de mensenrechten deze wilde aanval met extreme beslistheid zouden veroordelen.

Arme Moslimbroeders slachtoffers van het geweld ! Die lieve schapen, goed gekend voor hun zachtheid en hun onschuld, zijn het voorwerp van onaanvaardbare bejegeningen. Men moet ze dus verdedigen tegen de verslindende wolven van het leger en van de politie van Egypte. VS, Groot Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Turkije, de UNO… staan dan op als één man om de onrechtvaardigheid aan te klagen, deze onschuldigen te verdedigen en de wereld uit te nodigen hen ter hulp te snellen. De internationale media bestijgen meteen hun paard om de schuldigen te lijf te gaan…

Dit hevig en algemeen verzet om het recht van elke burger om “op een vredevolle wijze” te manifesteren op te eisen en te verkondigen heeft iets tragikomisch.

Maar laten we naar de feiten overgaan :

  • De moskee van Rabaa, waarin de Broeders zich hadden afgesloten, was een waar kruitvat, waar men een ongezien oorlogarsenaal heeft ontdekt. Geen enkele aanklacht van het Westen.
  • Sinds weken, zaaien de milities van de Broeders, tot de tanden gewapend, terreur in het geheel van de bevolking van Egypte : moorden, ontvoeringen, kidnappings, eisen van losprijzen, schaking en verkrachting van meisjes onder dwang gehuwd met moslims. Geen enkele reactie van het Westen.
  • Meer dan een twintigtal politieposten geplunderd en in brand gestoken; bijna een vijftigtal politiemannen en officieren vermoord en gefolterd op de meest wilde manier. Stilte van het Westen.
  • Vernielde Soufi mausoleums en vermoorde Chiïtische families wekken geen enkele internationale emotie op.
  • Een vijftigtal christelijke kerken, scholen en instellingen in brand gestoken op één enkele dag van 14 augustus. Geen enkele protest vanwege het Westen.
  • Priesters en christenen worden aangevallen en gedood – waaronder kinderen van lage leeftijd – alleen maar omdat zij christenen zijn. Geen enkele westerse aanklacht, die zou bestempeld worden als “islamofobie”, wat vandaag de hoogste misdaad is.
  • Bij de 1.500 personen vermoord door de milities van Morsi tijdens het ene jaar van zijn regering. Stilzwijgen van de media.
  • Geheime akkoorden van Morsi om Egypte te verkopen aan zijn buren, stuk na stuk : 40 % van de Sinaï aan Hamas en aan de Palestijnen, Nubië aan Omar el-Bechir, en het westelijk deel van het territorium aan Libië…

Dat alles is gezegend brood voor het Westen, vermits het zijn werk is…
Wanneer Egypte uiteindelijk besluit te reageren om een beetje orde op zaken te stellen in de barak… dan schreeuwt het Westen dat het vervolging is, onrechtvaardigheid en schandaal.

Het is voor niemand een geheim dat de presidentsverkiezingen een grote maskerade waren en de stemming besmeurd werd met enorme fraudes. Ondanks alles blijven de media beweren dat Morsi de eerste president van de geschiedenis van Egypte is geweest die op een “democratische” wijze werd verkozen en dat hij de “wettelijkheid” voor zich heeft.

Het Egyptische volk, dat een brede rug heeft, heeft toch aanvaard het spel te spelen, zeggende : laten we hen aan het werk zien. Het resultaat was zo catastrofaal – onveiligheid, werkeloosheid, inflatie, gebrek aan brood en brandstof, economie in vrije val, toerisme op sterven na dood… - dat het geheel van de bevolking, na één jaar, vraagt dat Morsi zich wegmaakt.

In minder dan twee maanden tijd, verzamelt de beweging “Tamarrod” meer dan 22 miljoen handtekeningen die zijn vertrek eisen. Tevergeefs ! Tegenover zijn koppigheid, lopen verschillende tientallen miljoenen Egyptenaren – waarvan een meerderheid mensen van het klein volk die zijn oude partizanen waren – naar de straten van de grote steden om zijn vertrek te eisen. Nogmaals tevergeefs!
Het leger – tot dan neutraal – beslist tussen beide te komen om het volk te steunen en de ongewenste weg te werken, die onder huisarrest wordt geplaatst. Gedurende de lange uren van ondervraging, bekomt het leger van hem openbaringen van een uitzonderlijke zwaarte, die zowel de Moslimbroeders als een zeker aantal buitenlanden in opspraak brengen.

Tegenover de machtgreep van het leger, roept het Westen meteen van een “staatsgreep”. Als het een “staatsgreep” geweest is, dan was deze van het volk en niet van het leger, want het leger heeft zich alleen maat aangesloten bij de wil van het volk. Het volk, getroffen door een president die het had bedrogen, bestolen, beduveld, en dus vanuit een reactie om te overleven, had zijn vertrek geëist.

Een kleine smakelijke geschiedenis illustreert goed wat ik zeg. Iemand koopt op de markt een blikje conserven dat, als hij het openmaakt, bedorven is. Wat gaat hij nu doen ? Het eten of wegwerpen ? Het wegwerpen natuurlijk. Dat is het een beetje wat het Egyptische volk heeft gedaan aan wie Morsi en zijn Broers alle wonderen en heerlijkheden beloofden. Eens het blikje open, heeft het vastgesteld dat de inhoud bedorven en rot was. Vandaar de reactie van het volk om het te verwerpen.

Na de uitsluiting van Morsi, heeft het leger toch de Moslimbroeders willen verenigen met de nieuwe regering door hen uit te nodigen ploeg te vormen met de andere strekkingen. Zij zijn tegen een koppige en systematische weigering aangebotst.

Na talrijke vruchteloze pogingen van dialoog en onderhandelingen met hen, is een nieuwe voorlopige regering ingesteld.

Zij beslissen dan onder te duiken en terreur te zaaien, waarin ze trouwens goed geslaagd zijn. Maar deze strategie heeft hun impopulariteit alleen maar vergroot, en men mag vandaag zeggen dat het Egyptische volk hen verafschuwt en totaal verwerpt.

Uitgerust met de meest gesofistikeerde wapens, organiseren ze zich een beetje overal om in brand te steken, aan te vallen, te doden, te vernielen…

Het leger kondigt dan een staat van urgentie af en legt een uitgaansverbod op van zonsondergang tot zonsopgang. Maar de Moslimbroeders zijn van oordeel dat ze daar niet moeten aan gehoorzamen. Gisteren avond, 16 augustus, hoor ik, van uit mijn kamer, dicht bij de Ramsès laan en plaats, overweldigd door hun strijders, ontploffingen, geweer- en mitrailleerschoten vanuit de naburige straten.

Na verscheidene sommaties aan de jongeren om naar huis te gaan, besluit het leger dan zijn tanks te sturen om het uitgaansverbond te doen eerbiedigen. Tegenover de waarschijnlijke schade, zal het weldenkende Westen dan het leger verwijten de lef te hebben gehad “vreedzame” manifestanten te hebben aangevallen…

Maar wie drijft men eigenlijk de spot ?....

P. Henri Boulad s.j.
Directeur van het Cultureel Centrum
van de Jezuïeten van Alexandrië
 

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 337 / 1154798

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License