missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
D.R. Kongo

Mahagi december 2012

P.Yvo Wellens, M.Afr.
zondag 17 maart 2013 door W. Trypsteen, M.Afr. , Webmaster
[marron]Op 15 december 2012 is het 100 jaar geleden dat de eerste missionarissen, witte paters, confraters van mij, voet aan wal zetten op de westelijke oever van het Albertmeer in Kongo. De leider van de karavaan was pater Coninx van Bree! Hij was vertrokken vanuit Oeganda waar hij benoemd was op de parochie van Masindi.[/marron]

[vert]Vandaag, honderd jaar later, kunnen we een bilan opmaken.[/vert]

 

Er zijn nu 18 parochies gesticht en in iedere parochie zijn er tientallen kerken. Soms zoals in Laybo zijn er tot honderd kerken in één parochie bediend door drie a vier priesters. Er zijn in het Bisdom Mahagi-Logo honderdduizenden mensen, die zich lieten dopen. Uit deze gedoopten zijn er al meer dan honderd jongens diocesaan priester geworden, een tiental hebben de rangen van de witte paters vervoegd, anderen hadden de gelegenheid om karmeliet te worden en missionaris van de armen. Eén is er trappist in het zuiden van Kongo. Tientallen meisjes zijn religieuze geworden in lokale congregaties en anderen in missionaire congregaties.

Vijf diocesane priesters werden bisschop in verschillende bisdommen van Kongo. We hebben diocesane priesters, die werken in andere bisdommen van Kongo en die onderwijzen in verschillende seminaries. En dan te bedenken dat van die honderd jaar ik zelf er veertig beleefd heb ter plaatse. Toen ik hier aankwam in januari 1972 werden alle parochies, uitgenomen één, bestuurd door de witte paters. Nu zijn alle parochies, uitgenomen één, door de lokale clerus overgenomen.

Vandaar nu de vraag: [rouge]‘Is ons werk hier afgelopen?’ Kan deze lokale kerk nu verder zonder ons? Welke zijn nu nog de grote problemen vandaag?[/rouge]

Ons werk is nooit helemaal afgelopen. [bleu marine]Er blijven DRIE grote uitdagingen waaraan we nog in de mate van het mogelijke kunnen meewerken.[/bleu marine]

- [marron] Ten eerste de lokale kerk moet zoveel mogelijk op eigen financiële benen kunnen staan voor wat een normale budgettering aangaat. [/marron]

Ze moeten leren de tering naar de nering te zetten. Men geeft niet uit wat men niet heeft en men probeert te leven op het niveau van de lokale bevolking. De mensen moeten hun eigen priesters onderhouden voor wat eten en vervoer aangaat. De parochies nemen het grootste deel van de vorming van hun seminaristen voor eigen rekening. Er is al een hele weg afgelegd in dit domein. Rijke mensen betalen auto’s en moto’s aan hun priesters. Iedere volwassene betaalt jaarlijks een bijdrage voor de werking van hun parochie.

- [marron] Ten tweede is de kerk niet alleen lokaal maar ook internationaal en missionair. [/marron]

Mensen, hoe arm ze ook zijn, leren bijdragen aan de wereldkerk en dat op financieel en menselijk vlak (hun kinderen laten vertrekken als missionaris).
Hier ligt voor het ogenblik een groot deel van mijn werk. We hebben nog heel wat roepingen in onze streek. De ouders aanvaarden dat hun jongens en meisjes priester en religieuze worden maar dan liefst in hun eigen streek en bisdom. Hen leren kijken over de grenzen heen en hun kinderen afstaan aan de wereldkerk. Financiële bijdragen leveren voor de werking van de wereldkerk. Moeilijk, maar mogelijk.

Op de eerste plaats komt de financiële bijdrage aan de vorming van hun zoon en dochter die missionaris willen worden. Het kan allemaal. Jongens en meisjes leren aanvaarden dat men begraven wordt daar waar men sterft. God is immers overal! Hij is overal aan het werk! Ouders leren aanvaarden dat hun zonen en dochters missionaris niet meer op de eerste plaats geld zoeken voor hun eigen familie maar voor hun werk in de kerk waar ze zijn. De lokale clerus aanzetten om jongeren ook naar missie- congregaties te sturen. Om in hun roeping animatie ook gewag te maken van missie en wereldkerk.

In het klein seminarie van ons bisdom worden geen jongeren aanvaardt, die zich voorbereiden op missiewerk. Hoe kan dit omgebogen worden? De staf van het klein seminarie is verdeeld over deze kwestie; er zijn voor- en tegenstanders. Tijd brengt raad en inzicht. Omdat “alle” priesters mij kennen zit ik in een bevoorrechte situatie om dit probleem aan te kaarten.

- [marron] De derde kwestie is “leven met de ogen en oren open” op de wereld. [/marron]

Onze lokale clerus bezoekt zieken, doopt kinderen, zegent huwelijken in, celebreert eucharistie en begraaft mensen. MAAR wat wordt er gedaan voor hen, die niet naar de kerk gaan? Wat met hen die leven in problemen? Wie kijkt en luistert, hoort en ziet van alles! Daar ligt het contact met de dagdagelijkse problemen van de mensen. Feitelijk ligt daar het echte werkterrein van de kerk vandaag. [bleu marine] Naar de mensen toe gaan, naar de mensen luisteren en samen met hen een weg zoeken naar God naar het voorbeeld van Jezus [/bleu marine]. DAAR IS NOG HEEL VEEL WERK AAN DE WINKEL! Met de weinige missionarissen, die er nog zijn, moeten wij samen met de inlandse clerus een oplossing zoeken voor dit probleem. We moeten samen op weg.

Ons jeugdcentrum in Mahagi begint op kruissnelheid te draaien. De lees- en studiezaal is nu regelmatig goed gevuld en de bibliotheek word heel veel geconsulteerd. We zijn bezig met het installeren van zonnepanelen voor verlichting zodat de studenten ook ‘s avonds kunnen studeren.

De provincie Limburg, de grootste sponsor voor het onderdrukken van de aidsziekte, heeft afgehaakt. We zoeken een nieuwe weg om min of meer met heel weinig of zonder geld te werken. Tijdens de kerstperiode, het paasverlof en grote vakantie zullen we verder gaan met preventie animatie voor de jeugd en met sessies van huwelijksbegeleiding voor koppels.

We kunnen geen personeel meer betalen, maar zij zijn wel bereid gratis enkele sessies te organiseren en te animeren tijdens de vakanties.

Al ons personeel heeft de lerarentaak terug opgenomen. Dat is het resultaat van de economische crisis op mijn werk hier!

[vert] Als iemand toch ons wil steunen om toch nog “een beetje” verder te gaan met de jeugd in Aru en in Mahagi kan dat door storting op: [/vert]

Stelimo, Tulpinstraat 75, 3500 Hasselt
IBAN: BE 71 4569 5241 8169
BIC: KREDBEBB
Met vermelding: voor p. yvo wellens aids en jeugd project
(fiscaal attest vragen indien gewenst).

We zijn een nieuw jaar begonnen en wij willen u allen danken voor de gekregen hulp en steun tijdens de vele jaren, die voorbij gevlogen zijn. Moge God u hiervoor zegenen

P.Yvo Wellens
P.O.B. 218
ARUA /Uganda
 

Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 600 / 1154436

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen D.R. Kongo   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License